Po zakończeniu obserwacji i przygotowaniu wniosków, diagnosta jest gotowy do przygotowanie opinii.

Zazwyczaj ma ona standardową strukturę, pozwalającą ująć wszystkie istotne dla rodziców, i innych osób mających kontakt z dzieckiem w placówkach, elementy.

Z jakich elementów składa się zatem opisowa opinia do diagnozy integracji sensorycznej.

Informacje uzyskane od rodzica (wywiad, kwestionariusz, opinie i orzeczenia)

W tej sekcji powinny zostać opisane pozyskane od opiekunów informacje, uwzględniające opis zachowania dziecka w różnych sytuacjach, przełomowe momenty rozwoju dziecka oraz – jeśli rodzice jest przedstawili – dokumenty i opinie od innych specjalistów rozwojowych i lekarzy. 

Zachowanie dziecka podczas spotkania

Diagnosta opisuje zachowanie dziecka, co – w połączeniu z wynikiem testów – może być przydatną informacją dla osób zapoznających się z opinią. 

Wyniki przeprowadzonych obserwacji

Wyniki obserwacji zazwyczaj opisywane są z podziałem na poniższe obszary: 

• modulacja sensoryczna (nadwrażliwości i podwrażliwości wszystkich zmysłów, umiejętności hamowania ruchu)
• kontrola posturalna i oczna (jest związana z postawą ciała, pracą oczu oraz sprostaniem codziennym obowiązkom i aktywnościom; wszystkie te elementy są niezbędne, by człowiek mógł dobrze funkcjonować; dobra stabilizacja ciała (a więc kontrola posturalna) jest bazą do rozwoju wyższych umiejętności korowych tj. myślenie i planowanie, mowa, nauka języków obcych, gra na instrumencie itp. zaburzenia w tym obszarze objawią się problemem z równowagą, postawą, koordynacją obustronną oraz przekraczaniem linii środka ciała)
• praksja, duża i mała motoryka (praksja to zdolność wykonywania celowych ruchów; jest to umiejętność wymyślania i opracowania nieznanego działania oraz zorganizowania ciała w celu przeprowadzenia planu motorycznego oraz wykonania nowych aktywności ruchowych)
• różnicowanie sensoryczne (różnicowanie sensoryczne / dyskryminacja sensoryczna to zdolność do interpretowania oraz rozróżniania informacji w układzie sensorycznym; w obrębie układu dotykowego pozwala zawiązać supeł, czy zapiąć suwak bez konieczności patrzenia na własne dłonie; w obrębie układu słuchowego pomaga wychwycić różnicę między głoskami [k] i [g], tak jak w słowach „koło”, „goło”; w obrębie układu wzrokowego pozwala rozróżniać litery „b” i „d”; w zaburzeniach różnicowania sensomotorycznego zdolność do rozróżniania podobnych wrażeń może być zaburzona w obrębie jednego lub więcej układów: dotykowego, wzrokowego, słuchowego, smakowego, węchowego, percepcji ruchu ciała – układ przedsionkowy lub/i proprioceptywny lub percepcji doznań narządów wewnętrznych – interocepcja)

Wnioski i stanowisko w sprawie

Część ta zawiera informację o konieczności podjęcia ewentualne terapii SI oraz wskazania do pogłębionej diagnozy (jeśli jest taka konieczność)  i wskazanie w jakich obszarach powinna zostać przeprowadzona.

Dieta sensoryczna

Diagnosta przygotowuje rekomendacje dotyczące ekspozycji dziecka na różnego rodzaju bodźce lub – przeciwnie – ograniczenie pewnych sytuacji czy doświadczeń w codziennym życiu dziecka. 

W sekcji tej znajdują się informacje takie jak:

• rodzaje technik stosowanych w diecie sensorycznej;
• oznaki przeciążenia – jak rozumieć i „czytać” reakcje dziecka;
• jak powinna wyglądać organizacja otoczenia w domu/przedszkolu/szkole;
• w jaki sposób można przeprowadzić dostosowanie sprzętów, pomocy umożliwiających realizację potrzeb sensorycznych;
• propozycje stymulacji obszarów, w których zauważono trudności.