Często pierwsze ćwiczenia z zakresu terapii ręki obejmują ćwiczenia ogólnorozwojowe – terapia ręki jest bowiem metodą całościowej pracy z ciałem, obejmującą cały układ ruchu, szczególnie w przypadku stwierdzonych defektów wpływających na motorykę małą. Oczywiście w ramach terapii ręki przeprowadzane są także ćwiczenia precyzyjnych ruchów dłoni i palców, dotyczące sprawności manipulacyjnej dłoni, umiejętności chwytu czy koordynacji pomiędzy dłońmi.

Terapia ręki obejmuje również ćwiczenia sensoryczne dotyczące wrażeń dotykowych oraz doskonalenie czynności samoobsługowych. 

Jak przebiega terapia ręki? Ma ona charakter ćwiczeń i zabaw atrakcyjnych dla dziecka. Zaangażowanie dziecka jest najskuteczniejszym sposobem przekonania go do wykonywania ćwiczeń. 

Przebieg terapii jest dostosowany do poziomu rozwoju dziecka oraz jego możliwości. Stosuje się ćwiczenia z różnych grup, mające różne cele terapeutyczne, takie jak:

• ćwiczenia stymulacji proprioceptywnej (pobudzające czucie głębokie) – np.: zawijanie dziecka w “naleśnik”, dociskanie, przepychanie; takie zabawy mają na celu wspieranie kontroli własnego ciała przez dziecko, normalizację napięcia mięśniowego oraz uczenie pacjenta planowania swoich ruchów – zarówno dużych, jak i precyzyjnych;
• ćwiczenia rozmachowe – np.: pajacyki, skoki na trampolinie lub zamalowywanie dużych powierzchni; ich rolą jest ćwiczenie stabilizacji ciała oraz zwiększenie zakresu ruchu w obrębie obręczy barkowej;
• ćwiczenia manualne – są to wszelkie zabawy wykorzystujące umiejętności manualne: wykonywanie prac plastycznych, wydzieranki, składanie papieru, nakładanie elementów na patyk lub sznurek, malowanie farbami, zabawy z masą plastyczną, solną lub gliną, budowanie z klocków, wałkowanie ciasta, granie na instrumentach, wskazywanie części ciała czy malowanie własnej twarzy lub czesanie się przed lustrem; ćwiczenia te dobrze wpływają na ruchomość stawu łokciowego i nadgarstka, dodatkowo dziecko ćwiczy wyszukiwanie elementów bez użycia wzroku oraz wyczuwanie różnych faktur i powierzchni;
• ćwiczenia precyzyjne – wykorzystują najbardziej precyzyjne ruchy dłoni i palców, obejmują więc takie zabawy, jak: zabawy paluszkowe, ugniatanie kulek z papieru palcami, wodzenie palcem po konturach lub obrysowywanie szablonów, manipulacja drobnymi elementami, zabawa koralikami, ćwiczenia z przedmiotami o różnej fakturze, zabawa pianą.

Jak widzimy, przekrój możliwych do wykonywania ćwiczeń w każdej grupie jest spory – istota procesu terapeutycznego tkwi w tym, żeby dobrać takie aktywności, które dziecku się podobają i są mu znane.

Przeprowadzane pod okiem specjalisty, wykonywane w odpowiedniej pozycji, zakresie i kolejności oddziałują dokładnie na to, czego potrzeba dziecku do osiągnięcia pełnego rozwoju.

Ćwiczenia wprowadzane są w podanej kolejności – od ogólnorozwojowych do wykorzystujących najbardziej precyzyjne ruchy. Jeśli dziecko wykazuje znaczne dysfunkcje w jednym z obszarów, ćwiczenia tego typu wykonuje się przez całe zajęcia, nie przechodząc do kolejnej grupy zadań. Na koniec każdej sesji terapeutycznej następuje relaks. Jego forma nie jest narzucona, zależy od preferencji dziecka (Bartkiewicz i Giszewska, 2014; Zielińska, 2020).

W każdym przypadku ważna jest pozycja, w jakiej dziecko wykonuje ćwiczenie – powinna być ona bezpieczna i dostosowana do jego możliwości. Może to być pozycja stojąca, leżąca czy siedząca – ważne jest, by aktywizowała dziecko i dawała maksimum możliwości wykorzystywania rąk (Martenka, 2023). 

Ważnym elementem terapii ręki jest masaż czy też terapia manualna. Interwencja ta powinna być dobrana indywidualnie do pacjenta, zależnie od jego wrażliwości sensorycznej. Często wspomagająco używa się akcesoriów takich, jak szczotki, gąbki, rękawice o różnej fakturze, masażery elektroniczne czy wałki. Pozwala to na zapoznanie dziecka z dotykiem różnych faktur, a także zwiększa atrakcyjność masażu, który nie zawsze bywa przyjemny dla dziecka, szczególnie jeśli cechuje je nadwrażliwość sensoryczna.

W trakcie masażu używa się także oliwek czy kremów o przyjemnych zapachach. Celem terapii manualnej jest stymulacja dotykowa ręki dziecka oraz stymulacja propioceptywna (czucia głębokiego). Masaż wykonywany jest w kierunku od palców do obręczy barkowej, obejmuje także łopatki (Bartkiewicz i Giszewska, 2014).