Dogoterapia - zajęcia dla dzieci

Dogoterapia to terapia z udziałem psa – metoda polegająca na zabawie i interakcji dziecka z odpowiednio wyszkolonym psem. Dzięki temu kontaktowi dziecko rozwija naturalną ciekawość, buduje poczucie bezpieczeństwa i uczy się odpowiedzialności oraz empatii. Bezpieczny kontakt z psem jest dla dziecka atrakcyjny i buduje atmosferę, sprzyjającą otwartości na różne formy pracy terapeutycznej.

Jakie są wskazania do dogoterapii?

Dogoterapia jest sprawdzoną i uznaną metodą pracy terapeutycznej, która może być stosowana już u niemowląt i świetnie angażuje dzieci chodzące do żłobka i przedszkola.

 

Szczególnie polecana jest dla dzieci z różnymi potrzebami rozwojowymi i emocjonalnymi. Najbardziej mogą z niej skorzystać:

 

Dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD) – kontakt z psem pomaga takim dzieciom w nauce rozpoznawania i wyrażania emocji oraz wspiera rozwój umiejętności społecznych.

 

Dzieci z zaburzeniami lękowymi i emocjonalnymi – zajęcia z łagodnym psem buduje poczucie bezpieczeństwa, sprzyja redukcji stresu i wspiera wyrażanie uczuć.

 

Dzieci z problemami w zakresie komunikacji – dogoterapia uczy nawiązywania relacji oraz pomaga przełamywać bariery w komunikacji werbalnej i niewerbalnej.

 

Dzieci z niepełnosprawnością fizyczną lub intelektualną – obecność psa podczas ćwiczeń motywuje dzieci do wykonywania zadań ruchowych i poznawczych, poprawiając koordynację, równowagę oraz umiejętności motoryczne.

 

Dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) – regularne zajęcia z psem uczą koncentracji, cierpliwości oraz kontroli nad emocjami.

 

Dzieci z problemami adaptacyjnymi, po doświadczeniu traumy – kontakt z psem staje się źródłem wsparcia emocjonalnego, ułatwia wyciszenie oraz odbudowę poczucia własnej wartości.

 

Przeciwwskazania do dogoterapii

Dogoterapia, choć bezpieczna i mają korzystny wpływ na rozwój, nie jest wskazana dla wszystkich dzieci. 

 

Przeciwwskazania do udziału w tych zajęciach to między innymi:

  • Alergia na sierść psa;
  • Silny strach przed psami (lekkie obawy można łagodnie przełamywać w trakcie zajęć, dzieci z silnym lękiem przed psami mogą potrzebować innych form terapii zanim będą gotowe do kontaktu z psem);
  • Niekontrolowana agresja lub zachowania autoagresywne – w przypadku takich zachowań, dogoterapia może być niebezpieczna zarówno dla dziecka, jak i psa;
  • Choroby i osłabiony układ odpornościowy – dzieci z obniżoną odpornością lub chorobami zakaźnymi powinny unikać kontaktu ze zwierzętami do momentu, aż ich stan zdrowia się poprawi.

Jak przebiega i ile trwa dogoterapia dla dzieci?

Dogoterapia prowadzona w Fiklonie obejmuje regularne sesje, trwające – w zależności od potrzeb i możliwości dzieci – ok. 50 minut. 

 

Częstotliwość zajęć jest ustalana indywidualnie. Zwykle spotkania odbywają się raz w tygodniu, aby zapewnić regularność pracy i poczucie bezpieczeństwa. Proces terapeutyczny jest elastyczny, a jego przebieg zależy od celów terapii oraz indywidualnych potrzeb dziecka.

 

Jak przebiega sesja dogoterapii?

 

Sesja zaczyna się od wprowadzenia i powitania, które pomaga dziecku zbudować poczucie bezpieczeństwa. Dzieci mogą głaskać i karmić psa oraz wydawać mu komendy, dzięki czemu oswajają się z obecnością psa.

 

Instruktorka wyjaśnia też, w jaki sposób należy psa traktować i wprowadza – w adekwatny do wieku uczestników sposób – zasady bezpieczeństwa. 

 

W trakcie zajęć terapeuta kieruje pracą dziecka z psem, dobierając różnorodne aktywności wspierające rozwój emocjonalny, motoryczny lub poznawczy dziecka. Mogą to być proste zadania, takie jak głaskanie, przytulanie, wydawanie poleceń, a także bardziej złożone ćwiczenia, np. wspólne pokonywanie przeszkód, ćwiczenia równowagi czy zabawy z piłką.

 

Nie obejdzie się też bez ukrywania i szukania smaczków oraz kilku innych ulubionych zabaw Momo. 

 

Sesje polegają głównie na zabawie – ma to być dla dziecka przyjemność i atrakcja. Proces terapeutyczny dzieje się jednak w tle. Formuła ta pozwala dziecku budować więź z psem oraz rozwijać umiejętności społeczne i motoryczne, ale dziecko wykonuje też konkretne polecenia związane z psem, co wspiera rozwój koncentracji, cierpliwości oraz poczucia odpowiedzialności.

 

Kontakt z psem, jego dotyk i ciepło, wpływa pozytywnie na system sensoryczny dziecka, wycisza i reguluje napięcie emocjonalne.

 

W zależności od grupy i potrzeb dzieci, część sesji może być poświęcona specjalnym ćwiczeniom komunikacyjnym – stymulującym rozwój mowy i języka – lub ruchowym, mającym na celu poprawę motoryki oraz równowagi dziecka.

 

Instruktor stale monitoruje reakcje dziecka i zachowanie psa, dostosowując intensywność zajęć, by sesje były efektywne i bezpieczne.

Cele dogoterapii:

  • Dobra zabawa dla dziecka,
  • Budowanie pewności siebie,
  • Zapewnienie bezpiecznego kontaktu ze zwierzęciem,
  • Nauka umiejętności społecznych,
  • Stymulowanie rozwoju dziecka – zmysłowego, poznawczego i fizycznego.

 

Wykorzystywane metody

Nasza terapeutka i towarzyszący jej pies Momo, angażują dzieci do zabawy i współpracy, stosując zróżnicowane metody:

  • Zabawy integracyjne z psem, 
  • Interakcje z psem terapeutycznym,
  • Edukacja na temat bezpieczeństwa,
  • Stymulacja komunikacji,
  • Zabawy sensoryczne,
  • Ćwiczenia ruchowe.

Jakie są efekty dogoterapii u małych dzieci?

Celem dogoterapii jest dostarczenie dziecku przyjemnych doświadczeń, nauczenie go bezpiecznego kontaktu ze zwierzęciem oraz stymulacja różnych obszarów rozwoju – zmysłów, koordynacji ruchowej, koncentracji, rozumienia sytuacji społecznych czy mowy.  

 

Dzieci mające interakcję ze zwierzęciem pod okiem wykwalifikowanego instruktora utrwalają uczą się nowych zachowań, nabierają pewności siebie, uczą się współpracy w grupie.

 

Poprzez zabawę i atrakcyjną dla nich aktywność – rozwijają obszary, w których pojawiają się wyzwania czy zaburzenia. Poprawiają umiejętności komunikacyjne, koordynację i redukują stres. 

 

Udział i rola rodzica w terapii

Rodzice najmłodszych dzieci powinni brać udział w sesjach i obserwować reakcje dzieci oraz – jeśli dziecko poczuje się mniej komfortowo – dają poczucie bezpieczeństwa i umożliwiają dziecku wycofanie się na chwilę z zabawy i spokojną obserwację, dopóki dziecko nie poczuje się znowu pewniej. 

 

Rodzice dzieci nieco starszych (3, 4 czy 5-latków), mogą zdecydować, czy chcą być na sali i brać udział w warsztacie, czy dziecko chce być na zajęciach samo. 

 

Przygotowanie dziecka do spotkania, przez opowiedzenie mu, co się będzie działo oraz że jest to forma zabawy, pomoże dziecku dobrze nastawić się do zajęć. 

 

Prosimy Was też o obserwację i komunikację zmian w zachowaniu dziecka po terapii – informacje o tym, jak dziecko się zachowuje i jaką przyjmuje postawę w różnych sytuacjach.

 

Gdzie i kiedy odbywa się dogoterapia?

 

Warsztaty z psem odbywają się stacjonarnie, w Centrum Fiklon, na ulicy Wielickiej 20, Kraków. 

 

W przypadku tej terapii nie ma możliwości jej realizowania zdalnie.

 

Zajęcia odbywają się w soboty, w godzinach 9.00 - 13.00. Rozpoczęcie dogoterapia planujemy na styczeń 2025.

 

Dokładne godziny zostaną przekazane po zebraniu grupy dzieci. 

 

Przyjmujemy dzieci w wieku 1-6 lat. 

 

Zgłoś dziecko --> 

Ile kosztuje dogoterapia dla dziecka?

Pojedyncza sesja

Pojedyncza sesja w grupie do 6 dzieci

 

130 PLN

Pakiet

5 sesji w grupie do 6 dzieci (5 x 50 minut)

 

450 PLN

Zapisy

Przyjmujemy zapisy do grup, które rozpoczynają się w styczniu 2025. 

 

Zajęcia odbywają się w soboty.

 

Zgłoś dziecko –> 

Momo - psi terapeuta

Momo jest specjalnie szkolonym do pracy z dziećmi psem rasy Jack Russell terrier.

 

Wspólnie z jedną z naszych terapeutek, neurologopedką i dogoterapeutką Dorotą Malżycką, prowadzi zajęcia dla małych dzieci i ich rodziców. 

pies terapeutyczny dziecięcy Jack Russell terrier

Umów się na konsultację

kontakt@fiklon.pl

 

Odpowiadamy szybko

 

 

Zadzwoń:

 

+48 502 201 208

 

8.00 – 20.00

 

(od poniedziałku do piątku)

 

Wielicka 20, Kraków

 

 

chłopiec wyciagający dłoń

Diagnoza dysleksji rozwojowej

Dysleksja rozwojowa to specyficzne zaburzenie uczenia się, które wpływa na zdolność prawidłowego przetwarzania językowego. Osoby z dysleksją mogą zmagać się z problemami w czytaniu i  pisaniu, mogą mieć trudności z rozpoznawaniem słów, dekodowaniem tekstu oraz przetwarzaniem dźwięków mowy mimo, że ich inteligencja i zdolności poznawcze są na prawidłowym poziomie a zgłaszane trudności nie wynikają z nieskorygowanych ubytków wzroku lub słuchu. Jak najszybsza diagnoza i odpowiednia interwencja są kluczowe dla skutecznego pokonywania pojawiających się trudności.

Kiedy przeprowadzić diagnozę dysleksji?

Badanie pod kątem dysleksji rozwojowej ma na celu zidentyfikowanie specyficznych trudności leżących u podstaw problemów z czytaniem i pisaniem.

 

Przeprowadzając diagnozę dysleksji możemy lepiej zrozumieć indywidualne potrzeby danej osoby i przygotować odpowiednie formy wsparcia dostosowane do występujących deficytów. 

 

Wskazania do przeprowadzenia diagnozy dysleksji.

 

Diagnozę w kierunku dysleksji rozwojowej powinno się przeprowadzić, gdy pojawiają się u dziecka budzące niepokój trudności w czytaniu i pisaniu. Im wcześniej przeprowadzona zostanie diagnoza, tym szybciej dziecko może otrzymać odpowiednie wsparcie.

 

Diagnozę dysleksji prowadzi się u dzieci od 4 klasy szkoły podstawowej (po osiągnięciu przez dziecko 10 r.ż.). Wcześniej przeprowadzić można diagnozę ryzyka dysleksji. 

 

Najważniejsze symptomy dysleksji:

  • trudności z opanowaniem poprawnej pisowni – mimo znajomości jej zasad (błędy ortograficzne, interpunkcyjne i fonetyczne, opuszczanie i mylenie liter, mylenie podobnie brzmiących słów);
  • trudności w samodzielnym pisaniu i przepisywaniu tekstów;
  • trudności z różnicowaniem podobnych głosek; 
  • problemy w dzieleniu wyrazów na sylaby i głoski;
  • trudności w czytaniu (sylabizowanie lub głoskowanie wyrazów, przekręcanie, pomijanie słów, niska płynność czytania);
  • problemy ze zrozumieniem  czytanego tekstu;
  • obniżony poziom graficzny pisma.

Jak przebiega i ile trwa diagnoza dysleksji

oraz inne informacje praktyczne dla rodziców

Diagnoza składa się co najmniej z 4 spotkań.

1. 

Wywiad z rodzicami / opiekunami

Pierwsze z nich to konsultacja przeprowadzana przez diagnostę z rodzicami. W trakcie tej rozmowy zbierzemy informacje o przebiegu rozwoju psychofizycznego dziecka oraz jego dotychczasowych doświadczeń szkolnych.

 

Zapytamy również o obserwowane przez rodziców aktualne trudności.

 

Spotkanie z psychologiem trwa ok. 50 minut i odbywa się tylko z rodzicami. 

2. 

Badanie możliwości poznawczych dziecka

W trakcie tego spotkania diagnosta przeprowadzi serię ćwiczeń i zadań, korzystając z wystandaryzowanych narzędzi mierzących funkcje intelektualne.

 

Spotkanie i badanie dziecka przez psychologa trwa ok. 90 minut. 

3. 

Obserwacja i badanie funkcji percepcyjnych i umiejętności szkolnych

W trakcie tego spotkania diagnosta posługując się wystandaryzowanymi bateriami testów będzie obserwował i sprawdzał poziom rozwoju funkcji percepcyjno-motorycznych oraz umiejętności szkolnych (czytanie i pisanie).

 

Badanie to trwa ok. 90 minut i optymalnie jest przeprowadzać je w godzinach przedpołudniowych, aby dziecko mogło osiągnąć optymalne dla swojego poziomu rozwoju wyniki. 

4. 

Przedstawienie i omówienie diagnozy oraz rekomendacji

Po opracowaniu wyników badania spotkamy się ponownie z opiekunami (bez dziecka) i przedstawimy wyniki diagnozy.

 

Porozmawiamy o  mocnych stronach dziecka oraz o obszarach, które wymagają wsparcia. Podpowiemy w jaki sposób prowadzić ćwiczenia. Omówimy też możliwe sposoby pomocy dziecku zarówno w domu jak i na terenie szkoły. Taka rozmowa może odbywać się on-line. 

 

Podsumowanie i wyniki diagnozy rodzice otrzymają w postaci Opinii Psychologiczno-Pedagogicznej (do odebrania w ciągu dwóch tygodni od drugiego spotkania).

 

W opinii znajdować się będą szczegółowe wyniki diagnozy wraz interpretacją i zaleceniami dalszego postępowania zarówno w domu jak i w szkole. W przypadku rozpoznania specyficznych trudności w nauce w opinia będzie zawierała również rekomendacje dotyczące dostosowania wymagań edukacyjnych oraz egzaminacyjnych do indywidualnych  potrzeb i możliwości dziecka.

Jak się przygotować i co zabrać?

Żeby diagnoza przebiegła sprawnie i była jak najbardziej rzetelna, warto się trochę przygotować. 

 

Bardzo pomocne będzie przyniesienie na rozmowę:

  • zeszytów szkolnych/ zeszytów ćwiczeń dziecka;
  • opinii od nauczyciela polonisty (z opisem obserwowanych u dziecka trudności);
  • spisanych pytań i wątpliwości.

Jak przygotować dziecko?

Przygotowanie dziecka do diagnozy w kierunku dysleksji rozwojowej  wymaga od rodzica delikatnego podejścia - rozmowa z obcą osobą może być stresująca, zwłaszcza kiedy dotyka trudnych dla dziecka obszarów.

 

Warto przygotować dziecko na to, co może się wydarzyć podczas wizyty. Pomocne jest wyjaśnienie, że to badanie ma pomóc dziecku lepiej się rozwijać i zdobywać nowe sprawności. Warto zachęcać do wyrażania uczuć i odpowiadać dziecku cierpliwie na jego pytania. To naturalne, że obawy i ciekawość się pojawiają. 

 

Dzięki takiemu podejściu, zmniejszy się towarzyszący sytuacji diagnozy stres, co ułatwi zaangażowanie się dziecka w proces wywiadu i obserwacji. 

Udział i rola rodzica

Badanie  w kierunku dysleksji rozwojowej opiera się między innymi na pogłębionym wywiadzie z rodzicem oraz wynikach osiąganych przez dziecko w zadaniach percepcyjnych i poznawczych. 

 

Zachęcamy do jak największej otwartości w odpowiadaniu na pytania diagnostyczne – każda informacja dotycząca dziecka jest istotna.

 

Rozmawiając z naszymi specjalistami, warto zadawać dużo pytań i upewniać się, że wszystko, co mówi specjalista, jest zrozumiałe.

 

Jakie narzędzia stosujemy?

W trakcie procesu diagnozy korzystamy między innymi z poniższych testów:

Kto prowadzi diagnozę pod kątem dysleksji rozwojowej?

Diagnozę prowadzą osoby posiadające odpowiednie wykształcenie (psychologiczne/pedagogiczne) oraz kilkunastoletnie doświadczenie w pracy diagnostycznej  z dziećmi.

 

Nasze specjalistki ukończyły również odpowiednie szkolenia, potwierdzone certyfikatem, uprawniające do posługiwania się narzędziami diagnostycznymi.

Co otrzymamy po zakończeniu diagnozy dysleksji?

Po zakończeniu procesu diagnozy specjalista przekazuje:

  •  wyniki przeprowadzonych badań psychologicznych i pedagogicznych,
  • informacje o mocnych stronach dziecka i o tym, jak wspierać dziecko w obszarach deficytowych,
  • rekomendacje dotyczące dalszych kroków,  zalecenia do ewentualnych konsultacji z innymi specjalistami  lub  przeprowadzenia dalszych badań,
  • pisemną opinię psychologiczno-pedagogiczną  podsumowującą badanie.

 

Opinię taką przestawić można w szkole i uprawnia ona (w przypadku stwierdzenia specyficznych trudności w nauce) do dostosowania wymagań edukacyjnych do indywidualnych potrzeb dziecka zgodnie z obowiązującymi procedurami.

 

Opinia umożliwia też dziecku dostosowania egzaminacyjne zgodnie z aktualnie obowiązującymi rekomendacjami Centralnej Komisji Egzaminacyjnej.

Gdzie odbywa się diagnoza dysleksji rozwojowej?

 

Spotkania i obserwacja dziecka odbywają się w Centrum Fiklon, na ulicy Wielickiej 20, Kraków. 

 

W przypadku braku możliwości spotkania osobistego, możliwe jest przeprowadzenie wywiadu wstępnego oraz podsumowania z omówieniem wyników w postaci rozmowy zdalnej. 

Ile kosztuje diagnoza dysleksji?

Pełny proces diagnozy (4 spotkania)

Ankieta wstępna rozwojowa

Konsultacja z rodzicami

Badanie możliwości poznawczych (badanie poziomu inteligencji)

Badanie funkcji percepcyjnych i poznawczych

Opracowanie pisemnej opinii

Opracowanie listy rekomendacji

Omówienie diagnozy z rodzicami

1150 PLN

Umów się na konsultację

kontakt@fiklon.pl

 

Odpowiadamy szybko

 

 

Zadzwoń:

 

+48 502 201 208

 

8.00 – 20.00

 

(od poniedziałku do piątku)

 

Wielicka 20, Kraków

 

 

chłopiec wyciagający dłoń

Diagnoza ryzyka dysleksji

Diagnoza ryzyka dysleksji to element profilaktyki trudności edukacyjnych i emocjonalnych u dzieci. Ocena funkcji poznawczych, percepcyjnych oraz językowych za pomocą wystandaryzowanych narzędzi psychometrycznych umożliwia nie tylko zidentyfikowanie potencjalnych zagrożeń, ale także zaplanowanie odpowiednich działań terapeutycznych i wspierających. Taka wczesna interwencja umożliwia wspieranie dziecka i zapewnienie mu spokojniejszego startu w szkolną rzeczywistość.

Kiedy przeprowadzić diagnozę ryzyka dysleksji?

Dysleksja rozwojowa to zaburzenie neurorozwojowe, które ujawnia się w pełni dopiero w trakcie nauki czytania i pisania, a proces ten jest mocno zróżnicowany u dzieci. Z tego też względu, diagnozę dysleksji rozwojowej przeprowadza się w czwartej klasie szkoły podstawowej (po 10 roku życia) lub później.

 

Niektóre trudności związane z nauką czytania i pisania mogą pojawiać się już znacznie wcześniej, dlatego możliwa jest też diagnoza ryzyka wystąpienia dysleksji. Jeśli wskazuje na wysokie ryzyko wystąpienia specyficznych trudności w nauce, możliwe jest podjęcie wczesnych interwencji terapeutycznych, stymulowania osłabionych obszarów, a tym samym niwelowania występowania tych trudności u dziecka.

 

Diagnoza ryzyka dysleksji jest wskazana, gdy:

  • dziecko myli kształty podobnie wyglądających liter;
  • pisze od niewłaściwej strony;
  • pojawiają się lustrzane odbicia liter/cyfr;
  • ma trudność w rozróżnianiu podobnych dżwięków mowy;
  • niechętnie czyta – ma problemy z rozpoznawaniem słów, płynnością czytania i rozumieniem tekstu;
  • popełnia liczne błędy podczas pisania mimo znajomości zasad pisowni i regularnych ćwiczeń;
  • miało opóźnienia w rozwoju mowy.

Jak przebiega i ile trwa diagnoza ryzyka dysleksji

oraz inne informacje praktyczne

Diagnoza składa się co najmniej z 3 spotkań.

1. 

Wywiad z rodzicami / opiekunami

Pierwsze z nich to konsultacja przeprowadzana przez diagnostę z rodzicami. W trakcie tej rozmowy zbierzemy informacje o przebiegu dotychczasowego rozwoju dziecka oraz o aktualnych zachowaniach i kompetencjach poznawczych.

 

Będziemy pytać również o trudności jakie pojawiają się u dziecka. Pytania są zadawane według standaryzowanego kwestionariusza.

2. 

Obserwacja i badanie funkcji percepcyjnych oraz poznawczych dziecka

W trakcie tego spotkania diagnosta przeprowadzi serię ćwiczeń i zadań, korzystając z wystandaryzowanych testów mierzących:

  • funkcje wzrokowo-przestrzenne,
  • koordynację wzrokowo-ruchową,
  • przetwarzanie słuchowo-językowe,
  • pamięć długotrwałą,
  • funkcje poznawcze,
  • umiejętności szkolne dziecka.

Do przeprowadzenie badania wykorzystujemy narzędzie: Specjalistyczna bateria diagnozy zdolności poznawczych i umiejętności szkolnych SB6/18.

3. 

Przedstawienie i omówienie diagnozy oraz rekomendacji

Po opracowaniu wyników badania spotkamy się z opiekunami ponownie (bez dziecka) i przedstawimy wyniki diagnozy oraz nasze obserwacje dotyczące rozwoju dziecka.

 

Przedstawimy mocne strony dziecka oraz te obszary, które wymagają stymulacji. Podpowiemy w jaki sposób prowadzić ćwiczenia. Omówimy też możliwe sposoby wsparcia dziecka. Taka rozmowa może odbywać się on-line.

Jak się przygotować i co zabrać?

Żeby diagnoza przebiegła sprawnie i była jak najbardziej rzetelna, warto się trochę przygotować. 

 

Bardzo pomocne będzie przyniesienie na rozmowę:

  • zeszytów szkolnych/ zeszytów ćwiczeń dziecka
  • opinii z placówki, do której chodzi dziecko, (z opisem obserwowanych trudności)
  • spisanych pytań i wątpliwości.

Jak przygotować dziecko?

Przygotowanie dziecka do diagnozy ryzyka dysleksji wymaga od rodzica delikatnego podejścia - rozmowa z obcą osobą może być stresująca, zwłaszcza kiedy dotyka trudnych dla dziecka obszarów.

 

Warto przygotować dziecko na to, co może się wydarzyć podczas wizyty. Pomocne jest wyjaśnienie, że to badanie ma pomóc dziecku lepiej się rozwijać i zdobywać nowe sprawności.

 

Warto zachęcać do wyrażania uczuć i odpowiadać dziecku cierpliwie na jego pytania. To naturalne, że obawy i ciekawość się pojawiają. 

 

Dzięki takiemu podejściu, zmniejszy się towarzyszący sytuacji diagnozy stres, co ułatwi zaangażowanie się dziecka w proces wywiadu i obserwacji. 

Udział i rola rodzica

Badanie ryzyka dysleksji opiera się głównie na pogłębionym wywiadzie z rodzicem oraz wynikach osiąganych przez dziecko w zadaniach percepcyjnych i poznawczych.

 

Zachęcamy do jak największej otwartości w odpowiadaniu na pytania diagnostyczne – każda informacja dotycząca dziecka jest istotna.

 

W przypadku podwyższonego ryzyka wystąpienia dysleksji, przedstawimy rekomendacje dotyczące pracy terapeutycznej z dzieckiem. 

 

Rozmawiając z naszymi specjalistami, warto zadawać dużo pytań i upewniać się, że wszystko, co mówi specjalista, jest zrozumiałe.

Co otrzymamy po zakończeniu diagnozy ryzyka dysleksji?

Po diagnozie specjalista przekazuje:

  • podsumowanie wywiadu;
  • rekomendacje dotyczące dalszych kroków, ewentualnie zalecenia do konsultacji z innymi specjalistami  (integracji sensorycznej, fizjoterapii) oraz rekomendacje przeprowadzenia badań;
  • informację o mocnych stronach dziecka i o tym, jak wspierać dziecko w obszarach problematycznych;
  • jeśli jest taka potrzeba  – pisemną opinię podsumowującą badanie.

Dalsze kroki - co może się wydarzyć po diagnozie?

W zależności od wyników diagnozy, możemy zarekomendować przeprowadzenie terapii obejmującej spotkania ze specjalistą lub pogłębioną diagnozę w kierunku wyjaśnienia przyczyn trudności dziecka w danej sferze

Gdzie odbywa się diagnoza ryzyka dysleksji?

 

Spotkania i obserwacja dziecka odbywają się w Centrum Fiklon, na ulicy Wielickiej 20, Kraków. 

 

W przypadku braku możliwości spotkania osobistego, możliwe jest przeprowadzenie wywiadu wstępnego oraz podsumowania z omówieniem wyników w postaci rozmowy zdalnej. 

Ile kosztuje diagnoza ryzyka dysleksji?

Pełny proces diagnozy (3 spotkania)

Ankieta wstępna rozwojowa

Konsultacja z rodzicami

Badanie funkcji percepcyjnych i poznawczych

Opracowanie pisemnej opinii

Omówienie diagnozy z rodzicami

790 PLN

Umów się na konsultację

kontakt@fiklon.pl

 

Odpowiadamy szybko

 

 

Zadzwoń:

 

+48 502 201 208

 

8.00 – 20.00

 

(od poniedziałku do piątku)

 

Wielicka 20, Kraków

 

 

chłopiec wyciagający dłoń

Terapia psychologiczna dla dzieci

Celem oddziaływań terapeutycznych w terapii psychologicznej jest wzmocnienie osobistego potencjału dziecka – zdolności do samoregulacji, przeżywania i dzielenia emocji z innymi, nawiązywania i utrzymywania relacji społecznych, poczucia tożsamości, zdolności do adaptacji w nowej sytuacji, a także psychoedukacja nakierowana na zwiększenie kompetencji w radzeniu sobie z problemowymi sytuacjami społecznymi i emocjonalnymi.

Jakie są wskazania do terapii psychologicznej u dzieci?

Terapia psychologiczna (co ważne, jest to inna pomoc niż psychoterapia dziecięca) jest wskazana dla dzieci, które wykazują trudności poznawcze, zaburzenia neurorozwojowe takie jak zaburzenia ze spektrum autyzmu czy problemy z koncentracją, w tym ADHD.  

 

Przed rozpoczęciem terapii konieczne jest przeprowadzenie diagnozy lub konsultacja z psychologiem rozwojowym. 

Jak przebiega i ile trwa terapia psychologiczna u dzieci?

Terapia psychologiczna polega na pracy z dziećmi na cotygodniowych spotkaniach indywidualnych, w trakcie których psycholog dziecięcy wykonuje z dzieckiem różnego rodzaju ćwiczenia i prowadzi ukierunkowaną zabawę. 

 

Długość i przebieg tego procesu zależą od wielu indywidualnych czynników – związanych głównie z przyczyną trudności językowych, wieku dziecka i regularności ćwiczeń poza gabinetem, bo niezwykle istotnym elementem jest konsekwentna praca w domu między sesjami, która pomaga utrwalać nowe, prawidłowe nawyki.

Cała terapia może trwać od kilku miesięcy do roku lub dłużej, w zależności od indywidualnych potrzeb i postępów pacjenta. 

 

Efektywność terapii psychologicznej dzieci wyznaczona jest wieloma, bardzo zróżnicowanymi czynnikami. Od indywidualnych predyspozycji, wpływu środowiska wychowawczego po potrzeby i deficyty dziecka. Przede wszystkim ważne jest nawiązanie odpowiedniej współpracy z dzieckiem i rodzicem.

 

W terapii psychologicznej najważniejsza jest triada: dziecko, rodzic, specjalista.Tylko taka współpraca może przynieść oczekiwane efekty.

Cele terapii

  • Stymulowanie umiejętności komunikacyjnych;
  • Zwiększenie świadomości emocji, ich przeżywania i dzielenia się;
  • Rozwijanie umiejętności społecznych – utrzymywanie relacji;
  • Rozwijanie zdolności do samoregulacji;
  • Zwiększenie kompetencji w radzeniu sobie z problemowymi sytuacjami społecznymi i emocjonalnymi.

Wykorzystywane metody

Główną metodą pracy w terapii indywidualnej dziecka jest zabawa.

Terapeutka stosuje w trakcie sesji:

  • zabawę wyobrażeniową
  • zabawę ustrukturowaną – gry
  • zabawę swobodną.

Jakie są efekty terapii psychologicznej u dzieci?

Skuteczność terapii zależy od wielu czynników, w tym etiologii zaburzenia i głębokości zaburzeń. 

 

Pomimo wysiłków i współpracy z rodzicami. Efekty terapii mogą być zauważalne dopiero po kilku miesiącach regularnej pracy.

 

Rozwój zdolności komunikacyjnych – w zależności od potencjału dziecka i przyczyn zaburzenia – może wymagać dłuższego czasu i systematycznej kontynuacji terapii. 

 

Udział i rola rodzica w terapii

Terapia psychologiczna wymaga zaangażowania nie tylko dziecka, ale też jego całego otoczenia – rodziców, opiekunów oraz osób, z którymi dziecko ma kontakt w placówkach edukacyjnych. 

 

Zaangażowanie rodziców w proces terapii jest kluczowe, ponieważ to Wy spędzacie z dzieckiem najwięcej czasu i macie okazję stymulować je w sposób, który pomaga dziecku rozwijać i utrwalać umiejętności budowanie w trakcie spotkań z terapeutką. 

 

Wsparcie w domu to bardzo ważny element – wprowadzenie zalecanych przez specjalistów ćwiczeń i stworzenie pozytywnego środowiska wspierającego dziecko jest konieczne, żeby pojawiła się pozytywna zmiana.

 

Prosimy Was też o obserwację i komunikację postępów – informacje o tym, jak dziecko się zachowuje, komunikuje i jakie zmiany pojawiają się w jego zachowaniu. 

 

Wasze zaangażowanie i współpraca w procesie terapeutycznym są nieocenione, ponieważ stanowią fundament dla skutecznego wspierania rozwoju emocjonalnego Waszego dziecka.

 

Gdzie się odbywa terapia psychologiczna?

 

Spotkania odbywają się stacjonarnie, w Centrum Fiklon, na ulicy Wielickiej 20, Kraków. 

 

W przypadku tej terapii nie ma możliwości realizacji zdalnej. 

Ile kosztuje terapia psychologiczna?

Pierwsze spotkanie

Spotkanie indywidualne z dzieckiem i rodzicami

 

190 PLN

Kolejne sesje

Indywidualna sesja terapeutyczna z dzieckiem (50 minut)

 

190 PLN

Umów się na konsultację

kontakt@fiklon.pl

 

Odpowiadamy szybko

 

 

Zadzwoń:

 

+48 502 201 208

 

8.00 – 20.00

 

(od poniedziałku do piątku)

 

Wielicka 20, Kraków

 

 

chłopiec wyciagający dłoń

Psychodietetyk dziecięcy - konsultacja

Psychodietetyk dziecięcy to specjalista, który pomaga rodzicom w trudnościach związanych z żywieniem dziecka oraz przywróceniu spokoju i równowagi emocjonalnej podczas posiłków. Łączy wiedzę żywieniową z psychologicznym podłożem odżywiania, pracując jednocześnie z emocjami i przekonaniami wokół rodzinnego stołu.

Zarezerwuj konsultację –> 

 

Umów samodzielnie wizytę u specjalisty 

Wskazania do konsultacji - kiedy iść z dzieckiem do psychodietetyka dziecięcego?

Psychodietetyk dziecięcy pomaga m.in. w trudnościach emocjonalnych podczas posiłków, wybiórczym jedzeniu oraz zmianą przekonań rodziców i innych członków rodziny, odnośnie żywienia dziecka. Zajmuje się problemami z odżywianiem, które swój źródła mają przede wszystkim w warstwie emocjonalnej i psychicznej. 

Warto zgłosić się do psychodietetyka dziecięcego, gdy zauważasz u swojego dziecka objawy takie jak:

  • wybiórcze jedzenie – gdy dziecko je tylko kilka ulubionych posiłków;
  • pojawienie się lęku przed jedzeniem u dziecka;
  • nadmierne spożywanie danej grupy produktów (np. słodyczy);
  • jedzenie emocjonalne (zajadanie stresu, regulowanie emocji przez jedzenie);
  • jedzenie przy rozpraszaczach (tv, telefon, książeczki, zabawki);
  • trudności przy rozszerzaniu diety;
  • posiłkom towarzyszą awantury, histeria i walka o każdy kęs;
  • posiłki trwają bardzo długo, nawet 1 h;
  • dziecko odmawia jedzenia na sam jego widok;
  • nie wiesz jak zachęcić dziecko do jedzenia i jak z nim o jedzeniu rozmawiać;
  • gdy czas posiłków wzbudza w Tobie lęk lub frustrację
    gdy czujesz wyczerpanie i bezradność związaną z żywieniem dziecka;
  • masz poczucie, że próbowałaś/-eś już wszystkiego i nic nie działa.

Jak przebiega i ile trwa konsultacja?

oraz inne informacje praktyczne o wizycie u psychodietetyka dziecięcego

talerz i makaron zawiązany na supeł leżący na nim

Wizyta u psychodietetyka w naszym centrum rozpoczyna się od wypełnienia ankiety rozwojowej (opiekunowie są proszeni o jej wypełnienie przed pierwszą wizytą). W oparciu o dane z ankiety, specjalistka prowadzi szczegółowy wywiad dotyczący rozwoju dziecka. 

 

Pierwsza wizyta ma na celu nie tylko zdiagnozowanie problemów, ale także zbudowanie relacji z dzieckiem i rodzicami.

 

Pytania mogą dotyczyć czasu wprowadzania różnych pokarmów do diety, wyzwań związanych z odżywianiem, zwyczajów i preferencji dziecka w obszarze jedzenia. Specjalistka może także pytać o rozwój dziecka czy zwyczaje rodzinne.

 

Po zakończeniu wstępnej oceny, omawiamy z rodzicami wyniki i proponujemy dalsze kroki – szczegółową diagnozę w kierunku diagnozy wybiórczości pokarmowej (jeśli wywiad wskazuje na takie ryzyko) lub rekomendacje dotyczące zmian w diecie i zwyczajów przy spożywaniu posiłków. 

 

Pierwsza konsultacja trwa ok. 50 minut. Kolejne realizowane są w zależności od potrzeb.

 

Jak się przygotować i co zabrać?

Żeby wizyta miałą jak największą wartość i była pomocna, do konsultacji z psychodietetykiem dziecięcym warto się trochę przygotować. 

 

Bardzo pomocne będzie przyniesienie na rozmowę:

  • krótkiego filmiku nagranego w trakcie zachowania, które niepokoi,
  • zdjęcia miejsca, w którym dziecko i rodzina najczęściej jedzą,
  • książeczki zdrowia i wyników na siatkach centylowych,
  • wyników badań i diagnoz, jeśli były realizowane,
  • opinii z placówki, do której chodzi dziecko,
  • spisanych pytań i wątpliwości.

Co otrzymam?

Po konsultacji specjalista przekazuje::

  • podsumowanie wywiadu,
  • rekomendacje dotyczące dalszych kroków, zalecenia do konsultacji z innymi specjalistami czy rekomendacje przeprowadzenia badań,
  • rekomendacje dotyczące zmiany nawyków, sposobu przygotowywania i jedzenia posiłków

Może być też tak, że kolejne konsultacje nie będą konieczne, bo psychodietetyk rozwieje wątpliwości i uspokoi rodziców, że obserwowane zachowania są normą rozwojową i nie powinny niepokoić. 

 

Praktyczne porady i wiedza psychodietetyka dziecięcego pomogą dziecku i rodzicom optymalnie się odżywiać i zmniejszyć stres związany z tą sferą życia lub dobrać odpowiednią terapię.

Udział i rola rodzica

Idealnie, jeśli na pierwszą konsultację mogą przyjść tylko opiekunowie, wywiad najlepiej przeprowadzić tylko z osobą dorosłą, aby nie omawiać problemów dziecka, przy dziecku, które słucha.

 

W przypadku dzieci bardzo małych z kolei chodzi o komfort rozmowy i spokój rodzica. Wiemy, że niektóre maluchy dość szybko się irytują i wymagają pełnej uwagi opiekuna, co jest w pełni zrozumiałe i przystosowawcze, ale może utrudniać swobodną rozmowę. 

 

Jeśli z różnych powodów nie jest to możliwe, znajdziemy optymalne rozwiązanie i dostosujemy przebieg konsultacji do obecności dziecka. 

 

Jaka jest rola rodzica w trakcie konsultacji? Rodzic jest głównym źródłem informacji o rozwoju dziecka i jego zwyczajach związanych z jedzeniem. Ma też swoje przekonania dotyczące żywienia, przygotowywania posiłków i rytuałów, które się z nimi wiążą.

 

Obserwacje i intuicje opiekunów są bezcennymi wskazówkami dotyczącymi dziecka i jego silnych stron, ale też wyzwań – nikt nie zna go tak dobrze.

 

Rozmawiając z naszymi specjalistami, warto zadawać dużo pytań i upewniać się, że wszystko, co mówi specjalista, jest zrozumiałe.

 

Dalsze kroki - co może się wydarzyć po konsultacji?

Po konsultacji u psychodietetyka możliwe są następujące, opcjonalne, kroki:

  • Zalecenie konsultacji z lekarzem (np:. psychiatra dziecięcy), dietetykiem, psychologiem, fizjoterapeutą lub neurologopedą;
  • Rekomendacja wykonania badań diagnostycznych (np.: badanie krwi);
  • Uczestnictwo w terapii: zajęciach indywidualnych lub grupowych terapii wybiórczości pokarmowej;
  • Wskazówki dla rodziców, w jaki sposób zmieniać nawyki związane z jedzeniem;
  • Kolejna konsultacja – kontrolna.

Dietetyk dziecięcy a psychodietetyk dziecięcy - czym się różnią?

Dietetyk dziecięcy oraz psychodietetyk dziecięcy to specjaliści, którzy zajmują się podobnym obszarem – żywieniem dziecka, diagnozowaniu trudności żywieniowych, wsparciem rodziców oraz – jeśli ma do tego kompetencje – prowadzeniem terapii karmienia.

 

Zakresy ich działań nieco się jednak różnią.

Dietetyk dziecięcy specjalizuje się w diagnozowaniu i terapii trudności żywieniowych dziecka. Pomaga w bilansowaniu posiłków, trudnościach przy rozszerzaniu diety oraz wybiórczym jedzeniem.

 

Psychodietetyk dziecięcy również zajmuje się diagnozowaniem i terapią w trudnościach żywieniowych dziecka. Skupia się natomiast na emocjach towarzyszącym posiłkom oraz przekonaniach opiekunów odnośnie żywienia dzieci. Pomaga również w emocjonalnym jedzeniu oraz zaburzeniach odżywiania.

 

Zarówno dietetyk jak i psychodietetyk pomagają we wszelkich trudnościach związanych z żywieniem dziecka oraz prowadzą terapię karmienia. Wybór specjalisty zależy od problemów jakie towarzyszą posiłkom.

Czy psychodietetyk dziecięcy prowadzi psychoterapię?

Psychodietetyk dziecięcy prowadzi konsultacje z dziećmi i rodzicami, podczas których pracują nad problemami związanymi z jedzeniem, łącząc aspekty psychologiczne, emocjonalne oraz nawyki żywieniowe.

 

Psychodietetyk nie prowadzi jednak psychoterapii – ten obszar jest domeną psychoterapeutów.

 

Jeśli specjalista zauważy, że pacjent wymaga głębszej pracy psychologicznej, może skierować dziecko, rodzica  lub rodzinę do psychoterapeuty.

Nie wiem jak zachęcić dziecko do jedzenia - czy psychodietetyk dziecięcy mi w tym pomoże?

Tak. Psychodietetyk dziecięcy posiada wiedzę z zakresu żywienia dzieci, kształtowania nawyków żywieniowych oraz budowania dobrych relacji przy stole.

Moje dziecko odmawia jedzenia na sam widok. Czy psychodietetyk dziecięcy pomoże mi to zmienić?

Odmowa posiłku na sam jego widok często związana jest z lękiem dziecka, zbudowanymi już skojarzeniami z posiłkami lub wywieraną – często nieświadomie – presją ze strony opiekunów.

 

Psychodietetyk dziecięcy pomaga w dotarciu do źródła trudności oraz wyjściu z nich, poprzez prowadzenie odpowiedniej formy terapii i konsultacji.

Czy otrzymam jadłospis dla dziecka?

Psychodietetyk dziecięcy nie bazuje na jadłospisach, ale na budowaniu trwałych nawyków żywieniowych i jedzeniu intuicyjnym.

 

Jeśli natomiast rodzic potrzebuje pomysłów na posiłki lub jadłospis okaże się konieczny np. przy chorobie – specjalista przygotuje taką bazę, dostosowaną do potrzeb rodziny.

Gdzie odbywa się konsultacja?

 

Spotkania odbywają się w Centrum Fiklon, na ulicy Wielickiej 20, Kraków. 

lub on-line na platformie Google Meet

Ile kosztuje konsultacja z psychodietetykiem?

Pierwsza konsultacja

Wywiad żywieniowy i analiza problemów

 

220 PLN

Kolejne spotkania konsultacyjne

50 minut

 

170 PLN

Umów się na konsultację

kontakt@fiklon.pl

 

Odpowiadamy szybko

 

 

Zadzwoń:

 

+48 502 201 208

 

8.00 – 20.00

 

(od poniedziałku do piątku)

 

Wielicka 20, Kraków

 

 

chłopiec wyciagający dłoń

Fizjoterapia dzieci

Fizjoterapia dziecięca to forma terapii medycznej, której celem jest wspieranie prawidłowego rozwoju motorycznego, poprawa koordynacji ruchowej oraz korygowanie zaburzeń postawy i napięcia mięśniowego u noworodków, niemowląt i małych dzieci. Terapeuta, stosuje indywidualnie dobrane ćwiczenia i techniki terapeutyczne, dzięki czemu wspiera prawidłowy rozwój i funkcjonowanie układu nerwowego i mięśniowego. Przynosi to korzyści zarówno w profilaktyce, jak i leczeniu zaburzeń rozwojowych, umożliwiając prawidłowy rozwój motoryczny dziecka.

Jakie są wskazania do fizjoterapii u małych dzieci?

Wskazanie do fizjoterapii u małych dzieci pojawia się, gdy u dziecka występują problemy i zaburzenia rozwojowe takie jak:

  • Opóźnienia w rozwoju motorycznym – dziecko nie osiąga kamieni milowych, takich jak siadanie, czworakowanie czy chodzenie, w przewidzianym czasie.
  • Asymetria ułożeniowa – dziecko preferuje określoną pozycję, co może prowadzić do jednostronnych napięć mięśniowych.
  • Wzmożone lub obniżone napięcie mięśniowe (hipertonia lub hipotonia) – zaburzenia te wpływają na ruchliwość i kontrolę ciała dziecka.
  • Problemy z koordynacją ruchową – trudności w płynnym wykonywaniu ruchów i koordynowaniu działań rąk i nóg.
  • Zaburzenia postawy – np. wrodzone wady stóp, kręcz szyi, skolioza, które mogą wymagać korekty od najwcześniejszych lat.
  • Wcześniactwo – dzieci urodzone przedwcześnie mogą wymagać dodatkowego wsparcia w rozwoju motorycznym i napięciu mięśniowym.
  • Choroby genetyczne i neurologiczne – takie jak mózgowe porażenie dziecięce, zespół Downa czy dystrofie mięśniowe, które mogą wpływać na rozwój ruchowy dziecka.
  • Problemy z ssaniem i połykaniem – fizjoterapia może wspierać poprawę funkcji ustno-twarzowych, co jest ważne dla karmienia i mowy.
  • Przebyte operacje ortopedyczne lub urazy – fizjoterapia pomaga w odzyskaniu sprawności i zapobiega powikłaniom pooperacyjnym.

Regularna fizjoterapia prowadzona przez doświadczonego specjalistę, może poprawić jakość życia dziecka i wspierać jego prawidłowy rozwój fizyczny. Przed rozpoczęciem terapii konieczne jest przeprowadzenie diagnozy i konsultacji u fizjoterapeuty. 

Jak przebiega i ile trwa fizjoterapia u dzieci?

Terapia fizjoterapeutyczna u małego dziecka rozpoczyna się od dokładnej oceny rozwoju przez terapeutę – diagnozy rozwoju i funkcjonowania układu nerwowego i postawy ciała. Na podstawie tej oceny tworzy się indywidualny plan terapeutyczny, który jest szczegółowo omawiany z rodzicami. Plan ten określa cele terapii, dobór odpowiednich technik i ćwiczeń oraz przewidywaną częstotliwość wizyt.

 

Podczas samej sesji, terapeuta prowadzi ćwiczenia w formie zabawy, aby zaangażować dziecko w sposób naturalny i przyjazny. W zależności od potrzeb, może stosować różne techniki, takie jak mobilizacje stawów, taping, masaż, ćwiczenia poprawiające równowagę czy koordynację.

 

Sesje terapeutyczne zazwyczaj trwają od 30 do 60 minut, a ich częstotliwość zależy od specyfiki problemu – może to być od kilku spotkań tygodniowo do regularnych, comiesięcznych wizyt. Proces terapii zależy od rodzaju zaburzenia – może trwać od jednego spotkania, do kilku tygodni czy nawet wielu miesięcy, a w przypadku poważniejszych schorzeń – być częścią stałego wsparcia rozwojowego dziecka.

 

Kluczowe znaczenie ma stała współpraca z rodzicami, którzy są aktywnie zaangażowani w terapię, kontynuując zalecone ćwiczenia w domu.

 

Każda wizyta dostosowywana jest do aktualnego stanu dziecka, a rodzice są aktywnie zaangażowani, aby mogli w domu kontynuować elementy terapii. Postępy dziecka są regularnie monitorowane, a plan terapeutyczny może być modyfikowany w zależności od zmieniających się potrzeb i osiągniętych celów.

 

Cele fizjoterapii

Główne cele fizjoterapii u małych dzieci to:

 

Wsparcie prawidłowego rozwoju motorycznego – fizjoterapia pomaga dziecku zdobywać i doskonalić umiejętności motoryczne, takie jak siadanie, czworakowanie, chodzenie czy bieganie, zgodnie z jego indywidualnym tempem rozwoju.

Korygowanie zaburzeń napięcia mięśniowego – celem terapii jest normalizacja napięcia mięśniowego (hipertonia lub hipotonia), co umożliwia lepszą kontrolę ciała i sprawność ruchową.

Poprawa koordynacji i równowagi – fizjoterapia uczy dziecko lepszego panowania nad własnym ciałem, poprawiając koordynację ruchową i równowagę, co jest kluczowe dla sprawności w codziennych czynnościach.

Zapobieganie wadom postawy – poprzez odpowiednie ćwiczenia terapeutyczne, fizjoterapia pomaga w profilaktyce wad postawy, takich jak skolioza czy płaskostopie, oraz wspiera prawidłową biomechanikę ruchu.

Stymulacja układu nerwowego i sensorycznego – terapia wspomaga rozwój układu nerwowego i integrację sensoryczną, co wpływa na lepsze przetwarzanie bodźców z otoczenia i efektywniejsze działanie układów ruchowych.

Poprawa samodzielności i funkcjonalności – dążenie do zwiększenia niezależności dziecka w codziennych czynnościach, takich jak ubieranie się, jedzenie czy poruszanie się, co zwiększa jego pewność siebie i zdolność do samodzielnego działania.

Wykorzystywane metody

Terapia NDT Bobath - Metoda NDT Bobath jest jedną z najpopularniejszych technik, stosowanych w rehabilitacji dzieci z zaburzeniami neurologicznymi. Skupia się na regulacji napięcia mięśniowego oraz stymulacji prawidłowych wzorców ruchowych. 

 

Kinezyterapia - terapia ruchem, która obejmuje specjalnie dobrane ćwiczenia mające na celu poprawę siły mięśniowej, koordynacji oraz równowagi.

 

Masaż terapeutyczny - jest często stosowany jako uzupełnienie innych form terapii. Może obejmować różne techniki dostosowane do specyficznych potrzeb dziecka, takie jak masaż twarzy czy masaż proprioceptywny.

 

Jakie są efekty fizjoterapii u małych dzieci?

Prawidłowo prowadzona terapia przynosi zazwyczaj bardzo dobre efekty, które pojawiają się po kilku tygodniach lub – czasem – kilku miesiącach.

 

  • Wspieranie rozwoju motorycznego – dziecko osiąga kolejne kamienie milowe, takie jak przewracanie się, siadanie, raczkowanie czy chodzenie, w swoim tempie, ale w sposób bardziej harmonijny i kontrolowany.
  • Normalizacja napięcia mięśniowego – fizjoterapia pomaga wyrównać obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe, co ułatwia dziecku płynne poruszanie się.
  • Lepsza koordynacja i równowaga – terapia poprawia umiejętność panowania nad ciałem, co przekłada się na większą stabilność i sprawniejsze wykonywanie codziennych aktywności.
  • Korekcja wad postawy – wykonując ćwiczenia dziecko rozwija prawidłową postawę, co zapobiega przyszłym problemom związanym z kręgosłupem i stawami.
  • Rozwój umiejętności sensorycznych – poprawa w przetwarzaniu bodźców zmysłowych pomaga dziecku lepiej reagować na otoczenie, co wpływa na jego zachowanie i zdolności ruchowe.
  • Zwiększenie samodzielności – fizjoterapia wspiera dziecko w nabywaniu nowych umiejętności, takich jak samodzielne poruszanie się, co przekłada się na większą pewność siebie i niezależność.
  • Poprawa jakości życia – dzięki fizjoterapii dziecko lepiej funkcjonuje w codziennych sytuacjach, co wpływa pozytywnie na jego ogólne samopoczucie i komfort życia.

 

Udział i rola rodzica w terapii

Fizjoterapia wymaga zaangażowania nie tylko dziecka, ale też jego całego otoczenia, a szczególnie rodziców/opiekunów, bo ćwiczenia powinny być wykonywane również poza sesjami, a dodatkowo rodzic powinien wspierać utrwalania prawidłowych nawyków i wzorców ruchowych. 

 

Wasze zaangażowanie jako rodziców w proces terapii jest kluczowe, ponieważ to Wy spędzacie z dzieckiem najwięcej czasu i najczęściej je obserwujecie.

 

Wsparcie w domu to bardzo ważny element – wprowadzenie zalecanych przez specjalistów zmian w dziecka i stworzenie pozytywnego środowiska wspierającego prawidłowe nawyki podczas chodzenia, siedzenia czy zabawie, żeby pojawiła się pozytywna zmiana.

 

Prosimy Was też o obserwację dziecka i komunikację z terapeutą.

 

Wasze zaangażowanie i współpraca w procesie terapeutycznym są nieocenione, ponieważ stanowią fundament dla skutecznego rozwiązania problemów Waszego dziecka i poprawy jego rozwoju motorycznego.

 

Gdzie się odbywa terapia afazji?

 

Spotkania odbywają się stacjonarnie, w Centrum Fiklon, na ulicy Wielickiej 20, Kraków. 

 

W przypadku tej terapii nie ma możliwości jej realizowania zdalnie. 

Ile kosztuje fizjoterapia?

Pierwsze spotkanie

Spotkanie indywidualne z dzieckiem i rodzicami

 

240 PLN

Kolejne sesje

Indywidualna sesja terapeutyczna z dzieckiem (50 minut)

 

190 PLN

Umów się na konsultację

kontakt@fiklon.pl

 

Odpowiadamy szybko

 

 

Zadzwoń:

 

+48 502 201 208

 

8.00 – 20.00

 

(od poniedziałku do piątku)

 

Wielicka 20, Kraków

 

 

chłopiec wyciagający dłoń

Masaż Shantala dla niemowląt - instruktaż dla rodziców

Masaż Shantala jest wzorowany na starożytnych technikach masażu, wywodzącego się z tradycji hinduskiej. Masaż ten wspiera rozwój fizyczny i emocjonalny dziecka, jednocześnie wzmacniając więź rodzicielską. Nasz profesjonalny instruktaż, prowadzony przez fizjoterapeutkę, pozwoli rodzicom w bezpieczny i skuteczny sposób stosować tę technikę w domowych warunkach.

Na czym polega masaż Shantala?

Masaż Shantala to technika masowania niemowląt, która wywodzi się z tradycji hinduskiej. 

 

Została spopularyzowana przez francuskiego lekarza położnika, który zaobserwował pozytywny wpływ codziennego masażu na noworodki w Indiach. Nazwa masażu pochodzi od imienia hinduskiej matki, która praktykowała tę metodę na swoim dziecku.

 

Zazwyczaj trwa od kilku do kilkunastu minut i można go wykonywać regularnie, nawet codziennie. Jest dostosowany do potrzeb niemowlęcia i może być praktykowany już od pierwszych dni życia. Może wykonywać go zarówno mama jak i tato.

 

Jego głównym celem jest wspieranie harmonijnego rozwoju ruchowego i emocjonalnego dziecka. Pomaga w budowaniu poczucia bezpieczeństwa oraz więzi z rodzicem, a także wspiera rozwój sensoryczny i psychomotoryczny małego dziecka.

 

Ma działanie wyciszające nadmierne pobudzenie, wspiera funkcje układu trawiennego – łagodzi wzdęcia i bóle brzuszka, reguluje fazy snu, a w rodzicu buduje wiarę we własne kompetencje i również pomaga wyciszyć emocje związane z pierwszymi trudami rodzicielstwa.

 

Masaż Shantala stanowi metodę wspierania rozwoju niemowląt i jest polecany przez specjalistów jako forma pielęgnacji i terapii.

Dzieci, które mają trudności z wyciszeniem lub reagują nadmiernym napięciem na bodźce z otoczenia, mogą odnieść korzyści z relaksującego efektu masażu, który pomoże obniżyć poziom kortyzolu (hormonu stresu), wpływając na poprawę nastroju, rozluźnienić  mięśni, poprawić elastyczność tkanek i zwiększa zakres ruchu.

 

Masaż to wyjątkowy moment, który buduje bliskość i zaufanie między rodzicem a dzieckiem. Regularne jego wykonywanie nie tylko sprawia dziecku przyjemność i uspokaja je, ale pomaga wzmocnić więź emocjonalną z rodzicami, bo masaż ten może wykonywać zarówno mama, jak i tata. 

 

Korzyści z masażu odniosą także rodzice, budując swoje kompetencje, ucząc się jak wspierać rozwój swojego maleństwa i wyciszając nadmiar stresu i emocji dnia codziennego. Radość ze wspólnie spędzonego czasu jest nie do przecenienia, a czas spędzony razem pełen czułości i wsłuchiwania się w potrzeby dziecka zbuduje nierozerwalna więź.

Zasady wykonywania masażu

Delikatność i spokój: Ruchy powinny być łagodne i powtarzalne, aby nie wywoływać dyskomfortu u dziecka.

 

Obserwacja reakcji dziecka: Należy zwracać uwagę na sygnały wysyłane przez niemowlę i dostosowywać siłę nacisku do preferencji malucha; jeśli jest niespokojne lub płacze, warto przerwać masaż i spróbować później.

 

Odpowiednie warunki: Masaż powinien odbywać się w ciepłym pomieszczeniu, a dziecko powinno być nagie lub lekko ubrane.

 

Wykorzystywane techniki

Podstawowe techniki masażu Shantala to między innymi:

 

Głaskanie klatki piersiowej

Rozpocznij od środka klatki piersiowej, przesuwając dłonie wzdłuż żeber w kierunku ramion. Następnie wykonuj ruchy po skosie, od biodra do przeciwległego barku.

Masaż rąk

Masuj każdą rękę osobno, zaczynając od ramienia, a kończąc na dłoni. Używaj ruchów okrężnych oraz delikatnego rozciągania rąk w przeciwnych kierunkach.

Masaż nóg

Zaczynaj od ud, przesuwając dłonie w dół do kostek. Wykonuj powtarzalne ruchy głaskania, aby stymulować krążenie.

Masaż brzucha

Wykonuj okrężne ruchy zgodnie z ruchem wskazówek zegara, co pomaga w trawieniu i redukcji kolki.

 

Jaki przebiega instruktaż dla rodziców?

Aby wdrożyć rodziców do wykonywania masaży Shantala, proponujemy instruktaż składający się z 3 spotkań, podczas których rodzice uczą się technik masażu, a dziecko jest w centrum uwagi, aktywnie uczestnicząc w każdym etapie. 

 

Podczas pierwszego spotkania terapeuta wprowadza rodziców w podstawy masażu – omawia jego korzyści, zasady i założenia. Od pierwszego spotkania rodzice wykonują samodzielnie wszystkie techniki pod okiem i według instruktażu fizjoterapeuty. To spotkanie skupia się na podstawowych sekwencjach masażu, z naciskiem na komfort i obserwację potrzeb czy preferencji dziecka.

 

Drugie spotkanie to czas na doskonalenie techniki obejmującej masowanie różnych partii ciała – rąk, nóg i tułowia  – rodzice wykonują masaż samodzielnie, a terapeuta daje wskazówki, jak dostosować masaż do indywidualnych potrzeb dziecka. Zostają omówione też sytuacje, w których masaż może być szczególnie pomocny. 

 

Na trzecim spotkaniu rodzice uczą się kolejnych technik i masują całe ciało swojego dziecka. Terapeuta służy wsparciem i odpowiada na pytania. Spotkanie to podsumowuje zdobyte umiejętności, a także pozwala zrozumieć różne aspekty regularności i wprowadzenia masażu jako stałego elementu codziennej pielęgnacji dziecka.

Udział i rola rodzica

We wszystkich trzech spotkaniach uczestniczą zarówno rodzice, jak i dziecko, co pozwala na bezpośrednie zastosowanie nauczanych technik w praktyce. Może odbywać się zarówno z jednym jak z obojgiem rodziców. Obecność obojga opiekunów na każdym etapie instruktażu zapewnia spójne podejście do masażu, a także daje każdemu z rodziców możliwość budowania silnej więzi z dzieckiem. 

 

Takie wspólne doświadczenie stwarza unikalną przestrzeń do pogłębiania relacji zarówno z maluszkiem, jak i pomiędzy partnerami, co ma pozytywny wpływ na całą rodzinę.

 

Gdzie się odbywa instruktaż masażu Shantala?

 

Spotkania odbywają się stacjonarnie, w Centrum Fiklon, na ulicy Wielickiej 20, Kraków. 

 

W przypadku tej terapii nie ma możliwości realizacji zdalnie. 

Ile kosztuje instruktaż masażu Shantala?

3 spotkania

Spotkania indywidualne z dzieckiem i rodzicami

 

620 PLN

Umów się na konsultację

kontakt@fiklon.pl

 

Odpowiadamy szybko

 

 

Zadzwoń:

 

+48 502 201 208

 

8.00 – 20.00

 

(od poniedziałku do piątku)

 

Wielicka 20, Kraków

 

 

chłopiec wyciagający dłoń

MOXO - test mierzący koncentrację

MOXO to narzędzie psychometryczne stosowane w procesie diagnozy zaburzeń uwagi, w tym ADHD. Jest to test tzw. ciągłego wykonania, mierzący 4 wskaźniki: uwagę, czas reakcji, impulsywność oraz nadaktywność. Test przeprowadzany jest komputerowo. Badanie wykonywane jest w obecności psychologa, posiadającego potwierdzone szkoleniem uprawnienia.

Czym jest test MOXO?

Test MOXO jest narzędziem badającym zdolności skupiania uwagi i utrzymania koncentracji. Prowadzony jest z osobami w wieku od 6 roku życia.

 

Badanie polega na wciskaniu przez dziecko odpowiedniego przycisku według instrukcji diagnosty w odpowiedzi na pojawiające się na ekranie bodźce. W trakcie trwania musi ono rozróżniać konkretny obrazek od podobnych do niego, a także radzić sobie z dystraktorami, czyli bodźcami rozpraszającymi jego uwagę, pojawiającymi się w różnym natężeniu.

 

Test mierzy rzeczywiste reakcje badanego, niezależne od subiektywnej oceny osoby obserwującej dziecko. 

 

Badanie z użyciem narzędzia MOXO stanowi element całościowego procesu diagnozy zaburzeń uwagi (ADHD oraz ADD) i jest przeprowadzany w ramach spotkania poświęconemu badaniu funkcji wykonawczych.

 

Jak przebiega i ile trwa badanie narzędziem MOXO

oraz inne informacje praktyczne dotyczące przygotowania dziecka

kompas abstrakcyjny

Kto przeprowadza badanie?

Badanie przy pomocy Testu MOXO przeprowadzane jest przez osobę posiadającą tytuł magistra psychologii.

 

Dodatkowym wymogiem jest posiadanie kwalifikacji w postaci dodatkowego, specjalistycznego szkolenia ze stosowania narzędzia MOXO.


 

Ile trwa badanie?

Badanie zajmuje zazwyczaj 15 minut. Choć może się to wydawać krótkim czasem, skupienie uwagi przy równoczesnym odbieraniu z otoczenia bodźców rozpraszających (wizualnych i dźwiękowych) stanowi wyzwanie nawet dla osób dorosłych wykonujących ten test. 

Kto jest obecny podczas badania?

Badanie przeprowadzane jest przez 1 diagnostę. Dziecko wchodzi do gabinetu bez rodzica.

 

W przypadku dzieci młodszych lub mających trudności separacyjne, rodzic może, za zgodą diagnosty, wejść z dzieckiem do gabinetu.

Jak rodzic powinien zachowywać się podczas badania?

Rodzic po wejściu do gabinetu powinien zająć miejsce wskazane przez diagnostę, w pewnej odległości od dziecka.

 

Bardzo istotne jest, aby rodzic nie inicjował kontaktu z dzieckiem, nie zachęcał do wykonywania zadań, a przede wszystkim nie dawał rozpraszał go.

 

Nie powinien również zwracać się do diagnosty w czasie badania czy zadawać pytań odnośnie badania. Będzie na to czas po zakończeniu testu.

Co rodzic powinien zgłosić przed badaniem?

Jeżeli dziecko posiada trudności ze wzrokiem lub słuchem, używa narzędzi do komunikacji alternatywnej (AAC) np.: tabletem z programem Mówik lub posługuje się na co dzień innym językiem niż polski, powinno być to zgłoszone diagnoście podczas konsultacji.

Czy rodzic otrzymuje dostęp do szczegółowych wyników ?

Rodzic nie ma możliwości wglądu w surowe wyniki testu.

 

Wyniki badania zostają przedstawione rodzicowi w formie opisowej. Rodzic nie ma możliwości wglądu w wyniki surowe uzyskane przez dziecko, ponieważ ich prawidłowe odczytanie wymaga doświadczenia klinicznego i odpowiednich kwalifikacji, jakie posiadają diagności.

 

Jeżeli przedstawiony opis wyników nie jest dla rodzica wystarczająco zrozumiały lub szczegółowy, ma on możliwość skonsultowania swoich wątpliwości ze specjalistą, który przeprowadzał badanie.

Jak przygotować dziecko do badania testem MOXO?

Podczas umawiania terminu i godziny badania, rodzic powinien zwrócić uwagę aby odbyło się ono w porze, kiedy dziecko funkcjonuje najlepiej i jest najbardziej wypoczęte, np. jeżeli dziecko będzie zmęczone po całym dniu w przedszkolu lub będzie musiało wstać o nienaturalnie wczesnej dla niego porze, diagnosta może mieć ograniczone możliwości zaobserwowania poziomu funkcjonowania dziecka i jego możliwości, a wykonanie testu może być na nieoptymalnym dla dziecka poziomie. 

 

Procedura badania opiera się o wykonywanie serii zadań poznawczych przez dziecko, co bywa dość obciążające. Warto przed samym badaniem zadbać o potrzeby fizjologiczne dziecka – jedzenie, picie, toaletę, aby czuło się ono jak najbardziej komfortowo.

 

Wynik spotkania diagnostycznego może zostać zniekształcony przez złe samopoczucie dziecka wynikające z choroby, dlatego ważne jest zgłoszenie potrzeby zmiany terminu badania, jeżeli obserwuje się u dziecka gorączkę, wymioty, kaszel, katar lub inne objawy infekcji. Należy również zadbać o komfort dziecka poprzez dobór ubrania, w którym czuje się ono najbardziej swobodnie, bez przeszkadzających mu elementów (np. gryząca metka, ubranie krępujące ruchy). 

 

Wskazane jest przedstawienie dziecku celu wizyty w gabinecie w spokojny i zachęcający sposób. Rodzic powinien porozmawiać z dzieckiem, odpowiedzieć na jego pytania i zapewnić o swoim wsparciu w sytuacji, gdy wizyta budzi jakieś obawy.

 

Podczas spotkania z diagnostą, trwającego około 50 minut (badanie funkcji wykonawczych w procesie diagnozy ADHD) psycholog zaproponuje dziecku aktywności mające formę zadania lub przypominające grę – w ten sposób można to dziecku opisać, zwracając uwagę, żeby nie przedstawiać badania jako formy egzaminu, sprawdzenia wiedzy dziecka oraz nie porównywać go z badaniem lekarskim, co może powodować niepotrzebny stres u dzieci, przypominając o nieprzyjemnych doświadczeniach.

 

Badanie testem MOXO jest przeprowadzana na komputerze i w ten sposób można to dziecku opisać, zwracając uwagę, żeby nie przedstawiać badania jako formy egzaminu, sprawdzenia wiedzy dziecka oraz nie porównywać go z badaniem lekarskim, co może powodować niepotrzebny stres u dzieci, przypominając o nieprzyjemnych doświadczeniach.

Przedmioty w gabinecie w trakcie badania

Dziecko może wnieść ze sobą butelkę z wodą oraz drobną, ulubioną zabawkę w sytuacji jeśli ułatwi mu to rozstanie z rodzicami lub zmniejszy poziom lęku i napięcia.

 

Rodzic (jeżeli bierze udział w badaniu) może mieć przy sobie torbę/plecak/parasol, itp., jednak powinien on odłożyć je w miejscu wyznaczonym przez diagnostę tak, aby przedmiot nie zakłócił przebiegu badania. 

 

Ile kosztuje badanie inteligencji MOXO?

Badanie jest częścią procesu diagnostycznego

Test MOXO realizujemy jako element diagnozy ADHD – nie przeprowadzamy tego badania jako osobnej procedury.

Gdzie odbywa się badanie MOXO?

 

Spotkania i badanie dziecka przez psychologa testem MOXO odbywają się w Centrum Fiklon, na ulicy Wielickiej 20, Kraków. 

Umów się na konsultację

kontakt@fiklon.pl

 

Odpowiadamy szybko

 

 

Zadzwoń:

 

+48 502 201 208

 

8.00 – 20.00

 

(od poniedziałku do piątku)

 

Wielicka 20, Kraków

 

 

chłopiec wyciagający dłoń

Diagnoza afazji dziecięcej

Brak mowy u dzieci może mieć wiele przyczyn. W przypadku, gdy powodem jest uszkodzenie lub zaburzony rozwój struktur mózgowych odpowiedzialnych za umiejętności językowe, diagnozowana jest afazja. Ponieważ jest to bardzo złożone zaburzenie, proces diagnozy afazji obejmuje kompleksową ocenę mowy i języka – rozumienie słów, formułowanie wypowiedzi oraz czytanie i pisanie. Przeprowadzają ją wspólnie neurolog dziecięcy, neurologopeda oraz psycholog. Celem diagnozy jest ustalenie stopnia zaburzenia oraz dobór odpowiedniej terapii afazji.

Wskazania do diagnozy afazji - kiedy ją wykonać?

Afazja może wynikać z wielu różnych przyczyn – urazów, których dziecko doświadczyło na różnych etapach rozwoju (także perinatalnym – okołoporodowym), chorób, lub uszkodzeń wybranych ośrodków mózgu odpowiedzialnych za umiejętności językowe.

 

Właściwa diagnoza jest wymagająca, bo afazja nie daje zawsze takiego samego obrazu klinicznego. Dlatego ważne jest, aby diagnoza została przeprowadzona w sposób umożliwiający wykluczenie innych zaburzeń oraz specyficzne określenie zakresu deficytów u konkretnego dziecka. 

 

Wskazania do przeprowadzenia diagnozy afazji obejmują głównie sytuacje, w których doszło do uszkodzenia mózgu, szczególnie po udarze, urazie głowy czy guzach mózgu lub u dziecka pojawia się znaczne opóźnienie rozwoju mowy o nieznanej przyczynie. 

 

Diagnostyka jest wskazana, gdy dziecko wykazuje trudności  w komunikacji, takie jak:

  • całkowity brak mowy w okresie rozwojowym, w którym mowa powinna się pojawić,
  • mowa jest bardzo niewyraźna i niezrozumiała,
  • dziecko ma problemy z formułowaniem zdań,
  • długie poszukiwanie odpowiednich słów,
  • pojawia się brak rozumienia mowy, 
  • występują zaburzenia w płynności mowy,
  • rodzice obserwują niepokojące zmiany w sposobie komunikowania się.

Diagnoza afazji pozwala na określenie przyczyn zaburzenia, wykluczenie innych trudności neurorozwojowych i pozwala na podjęcie odpowiedniej terapii, dzięki czemu można podjąć terapię afazji i wysiłki w celu całkowitego lub częściowego przywrócenia mowy dziecka lub wprowadzenia komunikacji alternatywnej i wspomagającej (ACC), aby umożliwić dziecku realizację potrzeby komunikacji z otoczeniem.

 

Jak przebiega i ile trwa diagnoza afazji u dziecka

oraz inne informacje praktyczne

Diagnoza składa się co najmniej z 5 spotkań.

1. 

Wywiad z rodzicami / opiekunami

Przed pierwszym spotkaniem prosimy o wypełnienie ankiety rozwojowej, zawierającej pytania o kluczowe aspekty rozwoju dziecka. 

 

Pierwsze spotkanie to konsultacja przeprowadzana przez neurologopedę z rodzicami. W trakcie tej rozmowy zbierzemy informacje o mowie dziecka i przebiegu dotychczasowego rozwoju.

 

Uwaga – jeśli konsultacja z naszym neurologopedą, odbyła się już wcześniej, nie później niż przed trzema miesiącami, spotkanie wstępne i powtórny wywiad nie będą potrzebne, bo mamy już wszystkie potrzebne informacje i proces rozpoczyna się od spotkania 2.

 

2. 

Obserwacja i badanie mowy dziecka

W trakcie tego spotkania neurologopeda będzie obserwować dziecko podczas naturalnej zabawy lub prostych zadań, aby ocenić naturalne zachowania komunikacyjne i społeczne. Może to obejmować zabawę kierowaną, zadawanie pytań lub prośby o wykonanie określonych czynności, które pozwalają na ocenę umiejętności mówienia i rozumienia.

 

W zależności od wieku i możliwości dziecka, logopeda może przeprowadzić testy oceniające zdolności językowe, fonetyczne i fonologiczne. Testy te pomagają zidentyfikować konkretne obszary, które mogą wymagać interwencji.

 

W szczególności, w trakcie sesji neurologopeda może przeprowadzić poniższe badania:

  • Badanie słuchu fizjologicznego – ocena czułości słuchu za pomocą audiometrii tonalnej w celu wykluczenia niedosłuchu.
  • Ocenę wyższych funkcji słuchowych – za pomocą baterii znormalizowanych testów badających m.in.:
    • Rozumienie dłuższych poleceń i wypowiedzi, zwłaszcza w hałasie;
    • Lokalizację źródła dźwięku;
    • Różnicowanie podobnie brzmiących wyrazów;
    • Koncentrację uwagi.

Po przeprowadzeniu testów, specjalista analizuje wyniki, aby określić, które aspekty przetwarzania słuchowego są nieprawidłowe. Może to obejmować problemy z integracją dwuuszną, dekodowaniem, tolerancją na hałas, itp.

3. 

Badanie poziomu inteligencji

W trakcie tej sesji, psycholog-diagnosta wykonuje z dzieckiem test poziomu inteligencji za pomocą narzędzia dostosowanego do wieku i kompetencji dziecka (w Fiklonie stosujemy test Stanford Binet 5 lub Leiter 3 w przypadku dzieci, które w ogóle nie komunikują się językowo). 

 

Badanie poziomu inteligencji jest kluczowe, bo diagnozę afazji mogą otrzymać tylko dzieci, które w badaniu tym osiągnęły wynik w zakresie normy dla ich wieku. Osiągnięcie wyniku wskazującego na niepełnosprawność intelektualną wyklucza diagnozę afazji.

4. 

Obserwacja i badanie dziecka przez neurologa dziecięcego

W trakcie badania lekarskiego, neurolog dziecięcy uzupełnia wywiad zebrany przez innych specjalistów, zapoznaje się z wynikami przeprowadzonych badań diagnostycznych (np.: EEG) oraz przeprowadza badanie neurologiczne, aby określić dokładniej zakres zaburzenia i przyczynę deficytów mowy. 

 

Wizyta lekarska jest wymagana w celu otrzymania diagnozy uprawniającej do starania się o orzeczenie o niepełnosprawności.

 

5. 

Przedstawienie i omówienie diagnozy oraz rekomendacji

Po kilku dniach spotkamy się z opiekunami ponownie (już bez dziecka) i przedstawiamy wyniki diagnozy oraz nasze obserwacje dotyczące prawidłowości jego rozwoju w zakresie mowy, przetwarzania słuchowego oraz poziomu inteligencji.

 

Wyjaśnimy dlaczego i co może dziać się w obszarze rozwoju mowy i komunikowania się. Przedstawimy też nasze rekomendacje dotyczące kolejnych kroków oraz podjęcia – jeśli to będzie konieczne – terapii mowy.

 

Jak się przygotować i co zabrać?

Żeby diagnoza przebiegła sprawnie i była jak najbardziej rzetelna, warto przygotować do wizyty. 

 

Bardzo pomocne w rozmowie będzie przyniesienie na rozmowę:

  • krótkiego filmiku nagranego w trakcie zachowania, które niepokoi,
  • nagranych próbek komunikacji dziecka,
  • wyników badania słuchu,
  • książeczki zdrowia i wyników na siatkach centylowych,
  • wyników badań i diagnoz, jeśli były realizowane (np.: badanie EEG, badania krwi),
  • opinii z placówki, do której chodzi dziecko,
  • spisanych pytań i wątpliwości.

Jak przygotować dziecko?

Przygotowanie dziecka do diagnozy afazji wymaga od rodzica delikatnego podejścia - kontakt z obcą osobą dla dziecka, które doświadcza problemów z mówieniem, może być stresujący. 

 

Warto przygotować dziecko na to, co może się wydarzyć podczas wizyty, w tym na rozmowy o języku i słuchu. Pomocne jest wyjaśnienie, że ta rozmowa ma pomóc dziecku lepiej się komunikować.

 

Dziecko przed wizytą powinno być wypoczęte, a jego potrzeby fizjologiczne zaspokojone.

 

Warto zabrać ulubioną zabawkę lub książkę, która pomoże dziecku zmniejszyć niepokój w trakcie oczekiwania na wizytę.

 

Dzięki takiemu podejściu, zmniejszy się towarzyszący sytuacji diagnozy stres, co ułatwi zaangażowanie się dziecka w proces wywiadu i obserwacji.

Udział i rola rodzica

Zaangażowanie rodziców w proces diagnostyczny jest kluczowe, ponieważ są głównymi obserwatorami codziennej komunikacji i artykulacji, dzięki czemu mają kluczowe informacje, które są niezbędne do postawienia trafnej diagnozy. 

 

Bardzo docenimy zgłaszanie obserwacji i wątpliwości – rodzice mają świetną intuicję i przekazywanie zespołowi diagnostycznemu swoich obaw, może prowadzić do poznania lepiej kontekstu i sytuacji dziecka. 

 

Współpraca z zespołem czyli aktywne uczestnictwo – najlepiej obojga opiekunów – w spotkaniach ze specjalistą, pomaga przygotować jak najbardziej rzetelną diagnozę. 

 

Rozmawiając z naszymi specjalistami, warto zadawać dużo pytań i upewniać się, że wszystko, co mówi specjalista, jest zrozumiałe.

 

Co otrzymamy po zakończeniu diagnozy spektrum auzytmu?

Po przeprowadzonej diagnozie afazji specjalista przekazuje:

  • podsumowanie wywiadu,
  • wyniki badania neurologopedycznego,
  • wyniki testu inteligencji,
  • rekomendacje dotyczące dalszych kroków, zalecenia do konsultacji z innymi specjalistami oraz rekomendacje przeprowadzenia badań,
  • rekomendacje do podjęcia terapii afazji i jej proponowany zakres,
  • diagnozę lekarską (zaświadczenia), uprawniającą do starania się o orzeczenie o niepełnosprawności (w przypadku potwierdzenia diagnozy afazji).

Gdzie odbywa się diagnoza afazji?

 

Spotkania i obserwacja dziecka odbywają się w Centrum Fiklon, na ulicy Wielickiej 20, Kraków. 

 

W przypadku braku możliwości spotkania osobistego, możliwe jest przeprowadzenie wywiadu wstępnego oraz podsumowania z omówieniem wyników w postaci rozmowy zdalnej. 

Ile kosztuje diagnoza afazji?

Pełny proces diagnozy (5 spotkań)

Ankieta wstępna rozwojowa

Badanie logopedyczne

Badanie poziomu inteligencji / funkcji poznawczych

Badanie przez neurologa dziecięcego 

Konsultacje wielospecjalistyczne w zespole

Omówienie diagnozy z rodzicami

1900 PLN

Umów się na konsultację

kontakt@fiklon.pl

 

Odpowiadamy szybko

 

 

Zadzwoń:

 

+48 502 201 208

 

8.00 – 20.00

 

(od poniedziałku do piątku)

 

Wielicka 20, Kraków

 

 

chłopiec wyciagający dłoń

Diagnoza zachowania i emocji dziecka KOZE

Procesy adaptacyjne małego dziecka są niedoskonałe, a jego układ nerwowy niedojrzały. Nawet mało znaczące z dorosłego punktu widzenia wydarzenia, przez dziecko mogą być odbierane bardzo intensywnie. Maluch nie zawsze jest w stanie poradzić sobie z przeżywanymi trudnościami. Komunikuje je jednak, jak potrafi: problemami ze snem, jedzeniem, zaburzeniami w zachowaniach społecznych, zmianami w nawykach lub trudnymi zachowaniami w przedszkolu.

Co to jest KOZE?

Karty Oceny Zachowania i Emocji (KOZE) są narzędziem oceny i opisu ewentualnych nieprawidłowości w zachowaniu i reakcjach emocjonalnych dziecka od wieku niemowlęcego do końca okresu szkolnego – od 1. miesiąca do końca 15. roku życia.

 

Pozwalają na wykrycie niepokojących objawów w zachowaniu i reakcjach emocjonalnych dziecka oraz sklasyfikowanie ich w określonych obszarach.

Kiedy przeprowadzić diagnozę KOZE?

Karty Oceny obejmują ocenę rozwoju dziecka w następujących sferach:

  • sen,
  • odżywianie,
  • wydalanie,
  • samodzielność,
  • nawyki,
  • relacje społeczne,
  • ruch,
  • koncentracja,
  • zachowanie,
  • emocje.

Diagnoza testem KOZE jest zatem wskazana, gdy:

  • rodzice chcą sprawdzić, czy dotychczasowy rozwój dziecka przebiega harmonijnie;
  • dziecko rozpoczyna edukację w przedszkolu lub szkole;
  • dziecko przejawia niefunkcjonalne zachowania, utrudniające proces wychowawczy;
  • placówka, do której dziecko uczęszcza, prosi o konsultację pedagogiczną;
  • coś w realizacji funkcji życiowych lub zachowaniu dziecka niepokoi opiekunów;
  • rodzina przeżywa dużą zmianę (np narodziny rodzeństwa, przeprowadzka) lub trudny czas (np długotrwała choroba);
  • dziecko ma doświadczenie gwałtownego emocjonalnego reagowania na różne wydarzenia.

Jak przebiega i ile trwa diagnoza zachowania i emocji dziecka KOZE?

oraz inne informacje praktyczne

Diagnoza składa się z 2 spotkań.

1. 

Wywiad z rodzicami / opiekunami oraz obserwacja dziecka

Pierwsze z nich to konsultacja przeprowadzana przez terapeutę z rodzicami. W trakcie tej rozmowy zbierzemy informacje o przebiegu dotychczasowego rozwoju dziecka oraz o aktualnych zachowaniach. Pytania są zadawane według standaryzowanego kwestionariusza. 

 

W drugiej części tego spotkania będziemy obserwować dziecko podczas zabawy swobodnej i kierowanej, prowadzonej rozmowy i wykonywania konkretnych poleceń.

 

2. 

Przedstawienie i omówienie diagnozy oraz rekomendacji

Po kilku dniach spotkamy się z opiekunami ponownie (bez dziecka) i przedstawimy wyniki diagnozy i nasze obserwacje dotyczące rozwoju, zachowań i emocji dziecka oraz przedstawimy możliwe sposoby wsparcia. Taka rozmowa może odbywać się on-line. 

 

Podsumowanie diagnozy rodzice mogą otrzymać w postaci opinii (do odebrania w przeciągu dwóch tygodni od drugiego spotkania)

 

Jak się przygotować i co zabrać?

Żeby diagnoza przebiegła sprawnie i była jak najbardziej rzetelna, warto się trochę przygotować. 

 

Bardzo pomocne w rozmowie będzie przyniesienie na rozmowę:

  • książeczki zdrowia i wyników na siatkach centylowych,
  • wyników badań i diagnoz, jeśli były realizowane,
  • opinii z placówki, do której chodzi dziecko,
  • spisanych pytań i wątpliwości.

Jak przygotować dziecko do rozmowy?

Przygotowanie dziecka wymaga od rodzica delikatnego podejścia - rozmowa z obcą osobą może być stresująca, zwłaszcza kiedy dotyka trudnych sfer.

 

Warto przygotować dziecko na to, co może się wydarzyć podczas wizyty, w tym na rozmowy o zabawach i ulubionych zajęciach dziecka i tym, czego nie lubi. Pomocne jest wyjaśnienie, że ta rozmowa ma pomóc dziecku lepiej się rozwijać i zdobywać nowe sprawności.

 

Warto zachęcać do wyrażania uczuć i odpowiadać dziecku cierpliwie na jego pytania. To naturalne, że obawy i ciekawość się pojawiają. 

 

Jeśli to możliwe, wspólnie z dzieckiem można przygotować nagrania w różnych sytuacjach - zabawy w domu, wykonywania prac plastycznych, malowania czy budowania. To dobra okazja do rozmowy o tym, co dziecko lubi i jak dobrze sobie radzi w różnych sytuacjach. 

 

Dzięki takiemu podejściu, zmniejszy się towarzyszący sytuacji diagnozy stres, co ułatwi zaangażowanie się dziecka w proces wywiadu i obserwacji. 



Udział i rola rodzica

Badanie KOZE opiera się głównie na pogłębionym wywiadzie z rodzicem. Zachęcamy do jak największej otwartości w odpowiadaniu na pytania diagnostyczne – każda informacja dotycząca dziecka jest istotna.

 

Kolejny krok to spotkanie w diadzie terapeuta – dziecko, ale oczywiste jest, że młodsze lub bardziej nieśmiałe dzieci potrzebują obecności rodzica w gabinecie. Poczucie bezpieczeństwa malucha i swobodne zachowanie jest kluczowe dla wiarygodności badania. Obecność mamy czy taty jest zatem możliwa, trzeba jednak zwrócić uwagę, by nie zakłócało to przebiegu badania.

 

Rozmawiając z naszymi specjalistami, warto zadawać dużo pytań i upewniać się, że wszystko, co mówi specjalista, jest zrozumiałe. 

Co otrzymamy po diagnozie KOZE?

Po zakończeniu i podsumowaniu diagnozy, specjalista przekazuje:

  • podsumowanie wywiadu,
  • rekomendacje dotyczące dalszych kroków, ewentualnie zalecenia do konsultacji z innymi specjalistami  (integracji sensorycznej, fizjoterapii) oraz rekomendacje przeprowadzenia badań,
  • informację o mocnych stronach dziecka i o tym, jak wspierać dziecko w obszarach problematycznych,
  • jeśli jest taka potrzeba  – pisemną opinię podsumowującą badanie.

Dalsze kroki po diagnozie?

W zależności od wyników diagnozy, możemy zarekomendować przeprowadzenie terapii obejmującej spotkania ze specjalistą lub pogłębioną diagnozę w kierunku wyjaśnienia przyczyn trudności dziecka w danej sferze.

Gdzie odbywa się diagnoza?

 

Spotkania i obserwacja dziecka odbywają się w Centrum Fiklon, na ulicy Wielickiej 20, Kraków. 

Ile kosztuje diagnoza KOZE?

Pełny proces diagnozy (2 spotkania)

Wywiad, obserwacja i omówienie

 

390 PLN

Pisemna opinia

Opcjonalnie

 

170 PLN

Umów się na konsultację

kontakt@fiklon.pl

 

Odpowiadamy szybko

 

 

Zadzwoń:

 

+48 502 201 208

 

8.00 – 20.00

 

(od poniedziałku do piątku)

 

Wielicka 20, Kraków

 

 

chłopiec wyciagający dłoń