Diagnoza rozwoju dziecka KORP

Harmonijny rozwój dziecka jest kluczowy dla osiągania przez nie w odpowiednim czasie kolejnych kamieni milowych. Mówimy o nim wówczas, kiedy wszystkie sfery rozwojowe są na tym samym poziomie i równocześnie następuje w nich progres zgodny z tempem rozwoju dziecka. Zdarza się jednak, że harmonia ta zostaje zaburzona, a wtedy warto sprawdzić to w procesie profesjonalnej diagnozy rozwojowej.

Co to jest KORP?

Karty Oceny Rozwoju Dziecka to narzędzie umożliwiające diagnozę funkcjonalną poziomu rozwoju malucha (od 1 miesiąca do końca 9 roku życia) na wszystkich kluczowych płaszczyznach rozwojowych.

Dzięki temu terapeuta jest w stanie ustalić dominujący poziom rozwoju oraz funkcje wymagające stymulacji, zaproponować konkretną terapię lub pogłębioną diagnostykę u innych specjalistów.

Kiedy przeprowadzić diagnozę KORP?

Karty Oceny Rozwoju Dziecka obejmują ocenę rozwoju dziecka w następujących sferach:

rozwój ruchowy;
motoryka precyzyjna i lateralizacja;
spostrzeganie wzrokowe i koordynacja wzrokowo – ruchowa;
komunikacja i mowa;
rozwój emocjonalno – społeczny;
funkcje behawioralne (zachowania i nawyki);
wiedza i umiejętności uczenia się;

Diagnoza testem KORP jest zatem wskazana, gdy:

rodzice chcą sprawdzić, czy dotychczasowy rozwój dziecka przebiega harmonijnie;
dziecko rozpoczyna terapię;
dziecko rozpoczyna edukację w przedszkolu lub żłobku;
dziecko przejawia niefunkcjonalne zachowania, utrudniające proces wychowawczy;
placówka, do której dziecko uczęszcza, prosi o przeprowadzenie diagnozy;
coś w rozwoju dziecka niepokoi opiekunów;
występują znaczące opóźnienia w osiąganiu kamieni milowych w którejś z wymienionych sfer.

Diagnoza składa się z 2-3 spotkań.

1. Wywiad z rodzicami / opiekunami (telefoniczny)

Pierwsze z nich to krótka, 15-minutowa, konsultacja przeprowadzana przez terapeutę z rodzicami. W trakcie tej rozmowy zbierzemy informacje o przebiegu dotychczasowego rozwoju dziecka. Rozmowa taką przeprowadzamy telefonicznie lub on-line.

Jeśli dziecko nie ukończyło jeszcze 2 r.ż. wywiad wstępny nie jest konieczny – możemy go przeprowadzić tuż przed badaniem i obserwacją dziecka – w takim przypadku diagnoza zaczyna się od razu od kroku 2.

Podobnie, jeśli konsultacja z naszym psychologiem lub pedagogiem, odbyła się już wcześniej, nie później niż przed trzema miesiącami, spotkanie wstępne i powtórny wywiad nie będą potrzebne, bo mamy już wszystkie potrzebne informacje.

2. Obserwacja i badanie dziecka oraz przedstawienie diagnozy

W trakcie tego spotkania będziemy obserwować dziecko podczas wykonywania konkretnych zadań według standaryzowanego arkusza, by ocenić funkcjonowanie dziecka w poszczególnych sferach. Może to obejmować również zadawanie pytań lub prośby o wykonanie określonych czynności.

Po przeprowadzeniu testów, specjalista analizuje wyniki, aby określić mocne strony dziecka i obszary, które mogę sprawiać mu trudności w codziennych czynnościach i nauce.

Jak się przygotować i co zabrać?

Żeby diagnoza przebiegła sprawnie i była jak najbardziej rzetelna, warto się trochę przygotować.

Bardzo pomocne w rozmowie będzie przyniesienie na rozmowę:

książeczki zdrowia i wyników na siatkach centylowych,
wyników badań i diagnoz, jeśli były realizowane,
opinii z placówki, do której chodzi dziecko,
spisanych pytań i wątpliwości.

Jeśli to możliwe, wspólnie z dzieckiem można przygotować nagrania w różnych sytuacjach – zabawy w domu, wykonywania prac plastycznych, malowania czy budowania. To dobra okazja do rozmowy o tym, co dziecko lubi i jak dobrze sobie radzi w różnych sytuacjach.

Jak przygotować dziecko?

Przygotowanie dziecka do diagnozy wymaga od rodzica delikatnego podejścia - rozmowa z obcą osobą może być stresująca.

Warto przygotować dziecko na to, co może się wydarzyć podczas wizyty, w tym na rozmowy o zabawach i ulubionych zajęciach dziecka i tym, czego nie lubi. Pomocne jest wyjaśnienie, że ta rozmowa ma pomóc dziecku lepiej się rozwijać i zdobywać nowe sprawności.

Warto zachęcać do wyrażania uczuć i odpowiadać dziecku cierpliwie na jego pytania. To naturalne, że obawy i ciekawość się pojawiają.

Dzięki takiemu podejściu, zmniejszy się towarzyszący sytuacji diagnozy stres, co ułatwi zaangażowanie się dziecka w proces wywiadu i obserwacji.

Udział i rola rodzica

Badanie KORP należy przeprowadzać w diadzie terapeuta – dziecko, ale oczywiste jest, że młodsze lub bardziej nieśmiałe dzieci potrzebują obecności rodzica w gabinecie. Poczucie bezpieczeństwa malucha i swobodne zachowanie jest kluczowe dla wiarygodności badania. Obecność mamy czy taty jest zatem możliwa, trzeba jednak zwrócić uwagę, by nie zakłócało to przebiegu badania.

Odpowiedzi na niektóre pytania testowe można uzyskać wyłącznie w drodze wywiadu, ponieważ są to rejony niedostępne obserwacji dla terapeuty (np zwyczaje domowe związane z utrzymaniem higieny, snem, zabawa dziecka na placu zabaw itp). Tego typu informacje mogą pochodzić wyłącznie od opiekunów.

Rozmawiając z naszymi specjalistami, warto zadawać dużo pytań i upewniać się, że wszystko, co mówi specjalista, jest zrozumiałe.

Co otrzymamy po zakończeniu diagnozy KORP?

Po diagnozie specjalista przekazuje:

podsumowanie wywiadu
rekomendacje dotyczące dalszych kroków, ewentualnie zalecenia do konsultacji z innymi specjalistami (integracji sensorycznej, fizjoterapii) oraz rekomendacje przeprowadzenia badań
informację o mocnych stronach dziecka i o tym, jak wspierać dziecko w obszarach problematycznych
jeśli to wskazane – pisemną opinię podsumowującą badanie

Dalsze kroki po diagnozie?

W zależności od wyników diagnozy, możemy zarekomendować przeprowadzenie terapii obejmującej spotkania ze specjalistą lub pogłębioną diagnozę w kierunku wyjaśnienia przyczyn trudności dziecka w danej sferze rozwojowej.