Psychoterapia dzieci w Krakowie

Psychoterapia dzieci to metoda leczenia trudności natury psychicznej. To proces, w którym dziecko, przy wsparciu psychoterapeuty dziecięcego, uczy się rozumieć swoje emocje, myśli i zachowania oraz może w bezpiecznej sytuacji je przepracować.

Jakie są wskazania do podjęcia psychoterapii dzieci?

Dzieci mogą potrzebować psychoterapii z różnych powodów, które często są związane z ich emocjonalnym, społecznym i rozwojowym funkcjonowaniem.

Na konsultację do psychoterapeuty dziecięcej warto zgłosić się, gdy dziecko przejawia przedłużające się trudności, które niepokoją rodziców np.:

nadmierna lękliwość;
agresywność, częste napady złości;
trudności w obszarze snu i jedzenia;
trudności w nauce;
problemy z dostosowaniem się do nowej sytuacji;
zachowania autoagresywne
trudności w relacjach rówieśniczych i/lub rodzinnych.

Psychoterapia może być też dobrym rozwiązaniem, w przypadku przeżywanych przez dziecko trudnych sytuacji życiowych (rozstanie opiekunów, utrata bliskiej osoby, poważny wypadek etc.).

Psychoterapia dla dzieci jest dostosowana do ich potrzeb i wieku, a jej celem jest wspieranie zdrowego rozwoju emocjonalnego oraz społecznego.

Jak przebiega i ile trwa psychoterapia u dzieci?

Ze względu na złożoność psychiki dziecka i jego rozwój, bardzo trudno określić z góry czas trwania psychoterapii. Początek procesu jest jednak z góry określony.

Konsultacje z rodzicami

Na pierwsze 1-2 spotkania zapraszani są rodzice dziecka. Podczas wizyty terapeuta poznaje powody zgłoszenia się, aktualne funkcjonowanie dziecka oraz jego historię życiową.

Konsultacje z dzieckiem

Kolejne 1-2 spotkania odbywają się z dzieckiem, służą one jego poznaniu i wstępnej diagnozy trudności. Ilość spotkań ustalana jest na bieżąco z rodzicami. Etap konsultacji kończy się podsumowaniem, omówieniem obserwacji, określeniem obszarów trudności i wyborem najkorzystniejszej formy pomocy dziecku i rodzicom.

Na spotkaniu podsumowującym może okazać się, że dziecko potrzebuje psychoterapii indywidualnej, wsparcia psychologicznego, konsultacji u innego specjalisty np. psychiatry dziecięcego lub neurologa.

Terapeuta może również zalecić inną formę pomocy np. spotkania psychoedukacyjne dla rodziców, terapię indywidualną rodzica, terapię pary lub terapię rodzinną.

Proces terapii indywidualnej dziecka

Po wspólnym podjęciu decyzji o terapii indywidualnej, ustalany jest stały termin dla spotkań z dzieckiem i zasady terapii, które są omawiane wspólnie z terapeutą przed rozpoczęciem procesu.

Terapia dzieci bazuje głównie na aktywności zabawowej dziecka. Dla dziecka zabawa jest naturalną formą przekazywania swojego życia emocjonalnego, w trakcie jej odgrywania prezentuje swoje ważne sprawy i konflikty, prezentuje to jak je przeżywa, jak sobie z nimi radzi.

Symboliczna aktywność zabawowa dzieci z terapeutą, który zapewnia bezpieczną bazę dla umysłu dziecka, który rozpoznaje i potwierdza stany psychiczne dzieci, jest kluczowo związana ze zdolnością dzieci do rozumienia ich własnych wewnętrznych doświadczeń, co leży u podstaw zdolności do regulacji afektu.

Po konsultacjach wstępnych, psychoterapeuta spotyka się z rodzicami, określając zaobserwowane trudności i wskazując ich możliwą przyczynę oraz omawia też plan i proponowane narzędzia. Informuje też rodziców o możliwym przebiegu terapii i czasu jej trwania – najczęściej proces ten trwa kilka do kilkunastu miesięcy.

W ramach psychoterapii, terapeuta prowadzi cotygodniowe sesje z dzieckiem. Regularność sesji jest bardzo istotna dla przebiegu procesu, ponieważ podstawowym aspektem pracy terapeutycznej jest budowanie relacji z terapeutą oraz stałości i poczucia bezpieczeństwa.

W rezultacie powstaje tzw. kontrakt terapeutyczny – zbiór zasad związanych z prowadzeniem terapii. Odpowiedzialni za przestrzeganie kontraktu są rodzice dziecka.

Efektywność terapii psychologicznej dzieci wyznaczona jest wieloma, bardzo zróżnicowanymi czynnikami. Od indywidualnych predyspozycji, wpływu środowiska wychowawczego po potrzeby i deficyty dziecka. Przede wszystkim ważne jest nawiązanie odpowiedniej współpracy z dzieckiem i rodzicem.

Cele psychoterapii

Cele psychoterapii ustalane są indywidualnie, w zależności od potrzeb dziecka i jego rodziny. W trakcie trwania procesu terapeutycznego można je również modyfikować.

Ogólnym celem jest leczenie zaburzeń natury psychicznej, pomoc w lepszym rozumieniu siebie i nabywaniu umiejętności do radzenia sobie z problemami emocjonalnymi, społecznymi i behawioralnymi, a także wsparcie w sytuacjach trudnych, kryzysowych.

Cele realizowane są ramach pracy indywidualnej dziecka oraz spotkań psychoedukacyjnych i wspierających z rodzicami.

Wykorzystywane metody

W przypadku pracy z młodszymi dziećmi terapeuta analizuje nie tylko treść wypowiedzi, opowieści dziecka wnoszone w trakcie sesji, ale w dużej mierze materiał wyłaniający się z niedyrektywnej zabawy, rysunków i zachowania.

Terapeuta poddaje analizie również stany emocjonalne dziecka oraz własne podczas procesu terapii. Psychoterapeuta staje się dla pacjenta znaczącą emocjonalnie osobą, dzięki której możliwe jest przeżycie doświadczenia korektywnego, mającego na celu wprowadzenie zmian w strukturach emocjonalnych i poznawczych.

Jakie są efekty psychoterapii u małych dzieci?

Psychoterapia u małych dzieci przynosi pozytywne efekty w obszarze emocjonalnym i poznawczym, wspierając również prawidłowy rozwój dziecka.

Dzięki pracy terapeutycznej obserwować można u dziecka:

Zmniejszenie lub zanik niepokojących objawów: Dzieci uczą się radzić sobie z trudnymi emocjami, co może prowadzić do zmniejszenia objawów takich jak drażliwość, problemy ze snem, zachowania agresywne, trudności w koncentracji itd.
Lepsze radzenie sobie z emocjami: Psychoterapia pomaga dzieciom w lepszym rozumieniu i wyrażaniu swoich emocji. Dzieci uczą się identyfikować swoje uczucia oraz radzić sobie z trudnościami emocjonalnymi, złością i lękiem oraz wyrażać je w bardziej przystosowawczy sposób.
Rozwój umiejętności społecznych: Dzieci uczestniczące w terapii często poprawiają swoje umiejętności interpersonalne, co przekłada się na bardziej pozytywne relacje z rówieśnikami i rodziną.
Zwiększenie pewności siebie: Dzieci uczą się, jak radzić sobie z wyzwaniami, co zwiększa ich poczucie własnej wartości.
Zrozumienie siebie: Dzieci poprzez zabawę i różnorodne aktywności terapeutyczne mają szansę na lepsze zrozumienie swoich potrzeb i przeżyć.

Udział i rola rodzica w psychoterapii małego dziecka

W psychoterapii – bardzo istotna jest triada: dziecko, rodzic, specjalista. Tylko pełna współpraca rodziców z terapeutami może przynieść oczekiwane efekty.

Współpraca z rodzicami jest nieodłącznym elementem terapii indywidualnej dziecka.

Psychoterapeuta regularnie spotyka się z rodzicami w ustalonych dodatkowo terminach, ilość spotkań jest dostosowana do potrzeb. W ramach tych spotkań informuje rodziców o przebiegu terapii i co ok. 4-8 sesji będzie zapraszał rodziców do rozmowy na temat jej przebiegu oraz poruszanych wątków i pojawiających się zachowań dziecka.

Prosimy Was też o obserwację i komunikację postępów – informacje o tym, jak dziecko się zachowuje i jaką przyjmuje postawę w różnych sytuacjach.