Terapia wybiórczości pokarmowej - indywidualna

Terapia karmienia i żywienia to proces pomocy dzieciom, które mają znaczące trudności z jedzeniem różnorodnych pokarmów. Nie ma dzieci, które nie chcą jeść, ale czasem mają z tym określony problem, którego same nie potrafią wskazać i potrzebują wsparcia dorosłego. Jak sobie zatem radzić z neofobią u małego dziecka i jak wygląda indywidualna terapia takich trudności?

Jakie są wskazania do terapii wybiórczości pokarmowej?

Terapia wybiórczości pokarmowej jest wskazana, gdy dziecko ma znacząco ograniczoną dietę z powodu silnej niechęci do większości pokarmów lub lęku przed próbowaniem nowych smaków i tekstur, co prowadzi do potencjalnych niedoborów żywieniowych lub negatywnie wpływa na funkcjonowanie dziecka i rodziny.

Przed rozpoczęciem terapii wybiórczości konieczne jest przeprowadzenie diagnozy wybiórczości pokarmowej.

Jak przebiega i ile trwa indywidualna terapia neofobii u dzieci?

W trakcie terapii wybiórczości pokarmowej pracujemy zarówno z dziećmi, jak i rodzicami lub opiekunkami.

Praca z dziećmi polega na spotkaniach indywidualnych (częstotliwość określa terapeutka w porozumieniu z rodzicami), w trakcie których oswajamy jedzenie, bawimy się nim i pracujemy sensorycznie oraz modelujemy właściwe zachowania. Dziecko uczy się prawidłowej obróbki pokarmu

(odgryzanie, gryzienie i żucie).

Terapeutka pracuje też nad usprawnieniem narządów mowy, które biorą czynny udział w procesie jedzenia.

W przypadku niektórych dzieci bardzo dobre efekty może przynieść również połączenie terapii, z grupową terapią wybiórczości. Taki tryb terapii, wspiera efekty osiągane przez dziecko w trakcie indywidualnych sesji.

Cele terapii

Redukcja lęku związanego z jedzeniem: Pracujemy nad zmniejszeniem negatywnych emocji i fiksacji na jedzeniu oraz stresie związanym z posiłkami, co często towarzyszy wybiórczości pokarmowej.

Rozszerzenie diety: Dążymy do stopniowego wprowadzania nowych pokarmów do diety Waszego dziecka w celu zapewnienia mu składników odżywczych i różnorodności, niezbędnych dla zdrowia i dobrego rozwoju.

Poprawa umiejętności jedzenia: Rozwijamy i wzmacnianie umiejętności związanych z jedzeniem, takie jak gryzienie, żucie i połykanie, szczególnie jeśli wybiórczość pokarmowa wynika z ograniczeń sensorycznych lub motorycznych.

Wsparcie emocjonalne i behawioralne: Budujemy pozytywne relacje z jedzeniem i zmniejszamy opór, budując zaufanie przy stole, eliminując presje, dając zrozumienie i współpracując z dzieckiem, aby zachęcić do próbowania nowych pokarmów i zmniejszyć opór dziecka przed nowymi doświadczeniami smakowymi i sensorycznymi.

Wykorzystywane metody

Nasi terapeuci stosują w trakcie terapii między innymi:

Terapia neurologopedyczna oraz manualna: praca na prawidłowych funkcjach prymarnych, budowanie świadomości jamy ustnej i narządów mowy;
Terapię sensoryczna: Chcemy zrozumieć i wyeliminować problemy sensoryczne, które mogą wpływać na akceptację różnych tekstur, smaków lub zapachów pokarmów;
Poradnictwo psychologiczne: zajmujemy się lękami i obawami oraz innymi problemami emocjonalnymi, które mogą leżeć u podstaw wybiórczości pokarmowej;
Edukację żywieniową: Pomagamy opiekunom zrozumieć znaczenie zbilansowanej diety i pomóc w planowaniu zdrowych posiłków.

Jakie są efekty terapii indywidualnej wybiórczości pokarmowej u małych dzieci?

Efektywność terapii wyznaczona jest wieloma, bardzo zróżnicowanymi czynnikami. Od indywidualnych predyspozycji, wpływu środowiska wychowawczego po kompetencje specjalisty, ale przede wszystkim ważne jest nawiązanie odpowiedniej współpracy z dzieckiem i rodzicem.

W terapii wybiórczości pokarmowej najważniejsza jest triada: dziecko, rodzic, specjalista. Tylko taka współpraca może przynieść oczekiwane efekty.

Prawidłowo prowadzona terapia wybiórczości pokarmowej przynosi zazwyczaj bardzo dobre efekty, jednak wymaga czasu i cierpliwości.

W wyniku stosowania terapii, dziecko stopniowo rozszerzy swoją dietę o nowe pokarmy – akceptując nowe smaki, konsystencje czy faktury potraw.

Dzięki zdobytej umiejętności radzenia sobie z obawą przed nowymi teksturami i smakami, dziecko będzie mogło z większą pewnością uczestniczyć w posiłkach, co wpływa na poprawę jego jakości życia i relacji rodzinnych oraz zredukowanie stresu towarzyszącemu tej sferze życia.

Może to również prowadzić do poprawy relacji z rówieśnikami.

Ponadto, zdobędzie ono większą kontrolę nad swoimi reakcjami i odruchami, co przyczyni się do zwiększenia jego samodzielności i pewności siebie w kontekście jedzenia.

Udział i rola rodzica w terapii indywidualnej neofobii

Indywidualna terapia wybiórczości pokarmowej wymaga zaangażowania nie tylko dziecka, ale też jego całego otoczenia.

Zaangażowanie rodziców w proces terapii wybiórczości pokarmowej jest kluczowe, ponieważ spędzają z dzieckiem najwięcej czasu i spożywają wspólnie najwięcej posiłków oraz przygotowują mu jedzenie.

Wsparcie w domu to bardzo ważny element. Stworzenie pozytywnego środowiska wspierającego zdrowe nawyki żywieniowe i wprowadzenie zalecanych przez specjalistów zmian w diecie dziecka czasem jest konieczne, żeby pojawiła się pozytywna zmiana.

Prosimy też o obserwację i komunikację postępów – informacje o tym, jak dziecko je, są bardzo przydatne w procesie.

Uczymy się również wspólnie obserwować kontekst i sytuacje związane z jedzeniem, adekwatnie reagować na zachowania dziecka oraz rozmawiać z nim o tym, co się w ich trakcie dzieje.

Zalecamy założenie i prowadzenie dzienniczka żywieniowego.

Zaangażowanie rodzicielskie i współpraca w procesie terapeutycznym są nieocenione, ponieważ stanowią fundament dla skutecznego rozwiązania problemów żywieniowych dziecka.