Symbole przekazywane przy użyciu technik AAC mogą być wspomagane lub niewspomagane. Symbole wspomagane to takie, których wykonanie wymaga zewnętrznych elementów, natomiast niewspomagane można przekazać jedynie za pośrednictwem własnego ciała. Pomocą komunikacyjną wspomagającą przekazywanie znaków mogą być urządzenia elektroniczne, a także tradycyjne tablice czy książki do komunikacji (Maj, 2022). Poniżej przedstawiamy kilka najbardziej popularnych sformalizowanych metod AAC korzystających z różnych pomocy komunikacyjnych. Najpopularniejsze w przypadku dzieci są metody komunikacji AAC wykorzystujące znaki graficzne.

System PIC 

System PIC (ang. Pictogram Ideogram Communication) to prosty system składający się z ok. 1300 kontrastowych rysunków przedstawiających białe sylwetki na czarnym tle. Przeznaczony jest głównie dla dzieci będących na poziomie myślenia konkretno-obrazowego, które nie operują jeszcze dobrze na pojęciach abstrakcyjnych. Duży kontrast, prostota i czytelność obrazków sprawiają, że system ten może być wykorzystywany także u osób z zaburzeniami percepcji wzrokowej.

System PCS (ang. Pictogram Communication Symbols) jest podobny do systemu PIC, jednak zawiera więcej symboli w wersjach na różnym poziomie abstrakcji. Znajdziemy tu ponad 3500 znaków w postaci obrazków kolorowych i czarno-białych.

System Blissa 

System Blissa to pismo logograficzne obejmujące bazę ok. 3000 symboli odpowiadających dwukrotnie większej liczbie słów. Znaki przedstawiają określone definicje, zarówno na poziomie konkretnym, jak i abstrakcyjnym, co czyni system bardzo złożonym i umożliwiającym wyrażanie zaawansowanych treści, w tym uczuć. Symbole można łączyć, uzyskując nowe znaczenia. Wykorzystywana tablica komunikacyjna jest dobierana indywidualnie, w zależności od potrzeb i poziomu rozwoju pacjenta. System jest dość trudny, dlatego poleca się go osobom z dobrą percepcją wzrokową i na wysokim poziomie rozwoju poznawczego (Jankosz, 2017).

Makaton

System ten został stworzony przez logopedę kliniczną i psychiatrę Margaret Walker w Wielkiej Brytanii w 1972 roku. Zawiera dwie części:

• słownictwo podstawowe – 450 pojęć zgrupowanych w 8 następujących po sobie poziomów o coraz większej złożoności (potrzeby, dom, zadania edukacyjne, kompetencje społeczne),
• słownictwo dodatkowe – około 7000 pojęć pogrupowanych tematycznie (np. religia, transport, zwierzęta).

Pojęcia występują w postaci prostych i czytelnych gestów odpowiadających rzeczywistym przedmiotom i czynnościom życia codziennego, które to gesty zostały zaczerpnięte z języka migowego. W późniejszym czasie uzupełniono je dodatkowo symbolami graficznymi i mową, tworząc system komunikacji totalnej. Zaleca się naukę i używanie techniki w sposób holistyczny – używając jednocześnie gestu, obrazka i mowy.

System zawiera opis sześciu kroków nauki jego stosowania, w tym: rozpoczynanie aktu komunikacji, naukę stosowania pojęć w odniesieniu do rzeczywistych obiektów i wydarzeń, naukę nowych konceptów i używania zdań.

System Makaton powinien być dostosowany do kontekstów kulturowych kraju, w którym ma być używany, a także do indywidualnego pacjenta tak, by trudność pojęć odpowiadała jego poziomowi rozwoju, a także by jak najlepiej spełnić potrzeby komunikacyjne danej osoby (Jankosz, 2017; Kaczmarek, 2004).

PECS

Metoda PECS (ang. Picture Exchange Communication System) to prosta metoda wizualna, która zakłada wymianę informacji przez fizyczne przekazywanie między komunikującymi się osobami rysunków. Metoda została stworzona przez Andy’ego Bondy’ego i Lori Frost w 1985 roku. 

Technika ta poza złożoną funkcją komunikacyjną spełnia także ważną rolę w budowaniu kompetencji społecznych. Kroki konieczne do zrealizowania komunikacji uczą pacjenta właściwych sposobów nawiązywania kontaktu i wytrwałości w porozumiewaniu się. Należy bowiem sięgnąć po zbiór rysunków, wybrać właściwy, a następnie przekazać go osobie, której pacjent chce coś zakomunikować. Jeśli komunikat jest dłuższy, należy umieścić rysunki na tzw. pasku zdaniowym, który przekazywany jest rozmówcy. Często konieczne jest pokonanie pewnego fizycznego dystansu oraz zwrócenie uwagi danej osoby, która może być odwrócona plecami lub zajęta czymś innym. 

Metoda PECS zakłada także naukę układania właściwej struktury zdań, w tym formułowania próśb, odpowiedzi czy komentarzy, wspiera więc dziecko w zrozumieniu zasad dotyczących komunikowania się. Metoda sprawdza się znakomicie u tych dzieci, które nie potrafią przekazywać swojej intencji słowami, przez gesty ani przez mimikę, wspomagając je nie tylko w komunikacji z otoczeniem, ale także w rozwoju systemu językowego, mowy i kompetencji społecznych (Maj, 2022).

Boardmaker

Boardmaker to oprogramowanie, które służy do ułatwienia komunikacji poprzez tworzenie prostych tablic komunikacyjnych zawierających symbole z bazy PCS. Istnieje możliwość rozszerzenia programu o tworzenie tablic interaktywnych z dźwiękiem.

MÓWik

MÓWik to aplikacja, którą można zainstalować na tablecie czy telefonie. Program używa prawie 6 tysięcy różnych prostych symboli w postaci podpisanych obrazków, posiada również syntezator mowy. Słownictwo jest specyficzne dla języka polskiego. Poza ułatwieniem komunikacji i wspieraniem rozwoju mowy program może też być pomocny w nauce czytania i pisania. Jest przeznaczony nie tylko dla dzieci, ale także dla osób dorosłych. Głównym założeniem programu jest jego dostępność – istnieje możliwość jego używania na każdym urządzeniu z systemem Android.

Wbudowany system językowy podzielony jest na trzy rodzaje, ze względu na możliwości językowe i potrzeby pacjentów:

• dla młodszych dzieci – zawiera tablice służące głównie do komunikowania swoich potrzeb i chęci, ze słownictwem dotyczącym środowiska domowego i przedszkolnego, zawierającym tematy rodziny, jedzenia, zabawy czy potrzeb;
• dla starszych dzieci – zawiera dodatkowo bardziej rozbudowane tablice umożliwiające mówienie o przyszłości i przeszłości, komentowanie i opis rzeczywistości, opowiadanie, dzielenie się wiedzą, wyrażanie swojego zdania, zadawanie pytań, a także porozumiewanie się w różnych kontekstach społecznych;
• dla dorosłych – zawiera również tablice dotyczące życia codziennego i zawodowego oraz słownictwo przydatne w różnych kontekstach, w których funkcjonują osoby dorosłe (np. wizyta u lekarza, praca).

MÓWik umożliwia dostosowanie poziomu do etapu rozwojowego, potrzeb i możliwości danej osoby. Posiada wbudowane tablice, w których pojęcia pogrupowane są w kategorie (np. emocje, jedzenie i picie, osoby, miejsca), jednak można tworzyć również własne. Istnieje również możliwość dodawania własnych grafik, zdjęć czy symboli z innych systemów komunikacyjnych oraz wpisywania komunikatów za pomocą klawiatury. MÓWik automatycznie dostosowuje formy wyrazów i głos syntezatora do płci użytkownika (Markuc, 2014).